WHO - Doktryna Globalnego Bezpieczeństwa Zdrowotnego
Analiza propozycji wprowadzenia przez WHO traktatu pandemicznego oraz zmian w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych dotyczących gotowości i reagowania na pandemie, w kontekście praw człowieka.
W 2021 roku niemiecki rocznik prawa międzynarodowego (German Yearbook of International Law, Vol. 64(2021), Iss. 1 : p 41) opublikował artykuł autorstwa Silvi Behrendt and Amrei Müller „Czy musimy chronić całą populację świata przed zagrożeniami dla zdrowia za pomocą jednego globalnego systemu nadzoru biomedycznego i reagowania? Komentarz oparty na prawach człowieka dotyczący proponowanego traktatu WHO w sprawie gotowości i reagowania na pandemie”.
Artykuł krytycznie analizuje propozycję wprowadzenia przez WHO nowego traktatu oraz zmian w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych dotyczących gotowości i reagowania na pandemie, w kontekście praw człowieka.
Autorzy kwestionują potrzebę tworzenia globalnego systemu nadzoru biomedycznego i reagowania na zagrożenia zdrowotne, opartego na doktrynie Globalnego Bezpieczeństwa Zdrowotnego (GHS), która promuje technokratyczne podejście do zarządzania pandemiami, przez wprowadzenie centralnie zarządzanych, niemedycznych rozwiązań, takich jak lockdowny, nadzór cyfrowy i szybkie wprowadzanie eksperymentalnych szczepionek.
Działania oparte na GHS podczas pandemii COVID-19 (np. lockdowny, paszporty szczepionkowe) uznano za nieskuteczne w zatrzymaniu rozprzestrzeniania się wirusa oraz powodujące znaczące naruszenia praw człowieka, takich jak prawo do prywatności, wolności poruszania się czy integralności cielesnej. Lockdowny, promowane jako uniwersalne rozwiązanie, miały poważne skutki społeczno-ekonomiczne, szczególnie w krajach o niższych dochodach, i nie były proporcjonalne do niskiej śmiertelności COVID-19 (0,15% globalnie, 0,05% dla osób poniżej 70 roku życia).
Autorzy zwracają uwagę na problem braku pełnej informacji o eksperymentalnym charakterze szczepionek przeciw COVID-19 (produktów w trybie awaryjnego użycia – EUL), co narusza prawo do świadomej zgody. Wysoka liczba zgłoszeń działań niepożądanych (np. 27 379 zgonów w VAERS, 24 409 w EudraVigilance) oraz brak długoterminowych danych o bezpieczeństwie budzą wątpliwości co do bezpieczeństwa i skuteczności tych produktów. Przymusowe lub pośrednie wymuszanie szczepień (np. poprzez ograniczenia w podróżowaniu) uznano za niezgodne z międzynarodowym prawem praw człowieka.
W konkluzji autorzy piszą: „Niniejszy komentarz dotyczący trwającego procesu opracowywania nowego traktatu dotyczącego pandemii i równoległej nowelizacji Międzynarodowych przepisów zdrowotnych (IHR) ma na celu zwrócenie uwagi na niektóre problematyczne aspekty obecnych propozycji, które mają zostać uwzględnione w nowym traktacie, z perspektywy obowiązków i odpowiedzialności WHO i jej państw członkowskich w zakresie praw człowieka. Ogólnym skutkiem tych propozycji będzie, jeśli zostaną przyjęte, dalsze umocnienie podejścia opartego na doktrynie globalnego bezpieczeństwa zdrowotnego (GHS) do gotowości i reagowania na pandemie w międzynarodowym prawie zdrowotnym.
Jak wykazała analiza trzech znaczących środków medycznych i niemedycznych opartych na GHS, przyjętych w odpowiedzi na Covid-19 – lockdownów, nadzoru (cyfrowego) oraz przyspieszonego opracowania, globalnej dystrybucji i podawania szczepionek eksperymentalnych – istnieje realne niebezpieczeństwo, że doprowadzi to WHO, jej dyrektora generalnego oraz komisje wykonawcze, które dyrektor generalny może powołać w odpowiedzi na przyszłe „stany zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (PHEIC), do zalecania środków medycznych i niemedycznych, które nie tylko mają wątpliwą skuteczność, ale także po raz kolejny doprowadzą do daleko idących ingerencji w prawa człowieka osób na całym świecie, które trudno uznać za konieczne i proporcjonalne w świetle międzynarodowego prawa humanitarnego i art. 3 ust. 1 IHR.
Inne propozycje tematyczne oparte na GHS, które miały zostać włączone do nowego traktatu, a których nie można było szczegółowo omówić w niniejszym dokumencie, na przykład utrwalenie globalnie skoordynowanego „zarządzania infodemią” (kontrola informacji), również budzą liczne wątpliwości co do ich zgodności z prawem człowieka do wolności wypowiedzi, w tym prawem do otrzymywania i przekazywania opartych na dowodach informacji dotyczących zdrowia, oraz prawem człowieka do nauki.
Poważne obawy budzi fakt, że WHO, jej państwa członkowskie i partnerzy publiczno-prywatni w ramach „zarządzania infodemią” związaną z Covid-19 tłumią uzasadnione debaty medyczne i naukowe dotyczące katastrofalnych skutków społeczno-gospodarczych lockdownów, obiecujących metod leczenia pacjentów z Covid-19 oraz opracowywania, skuteczności i bezpieczeństwa badanych szczepionek przeciwko Covid-19.
Inną propozycją, która w zgodzie z doktryną GHS, dąży do utworzenia centralnych instytucji globalnych kierujących globalną gotowością na pandemię i reagowaniem na nią, jest próba wzmocnienia WHO, aby pełniła ona rolę kierującego i koordynującego organu wykonawczego w dziedzinie zdrowia na szczeblu globalnym. W tym kontekście propozycje przewidują również, że omówione powyżej systemy nadzoru cyfrowego będą działać pod auspicjami WHO; oraz wzywają do wprowadzenia silnych mechanizmów zgodności i egzekwowania, aby zapewnić przestrzeganie przez państwa członkowskie (zmienionego) IHR i/lub nowego traktatu, a także wytycznych WHO.
Niektórzy komentatorzy sugerują nawet wprowadzenie zachęt mających skłonić państwa do przestrzegania przepisów (np. pomoc finansowa na budowę krajowych zdolności w zakresie nadzoru i reagowania) oraz sankcji za nieprzestrzeganie przepisów (sankcje gospodarcze lub odmowa przyznania korzyści związanych z podróżami, handlem i turystyką).
Przyjęcie i wdrożenie tych rozwiązań doprowadzi nie tylko do dalszej transformacji WHO w globalne centrum operacyjne ds. sytuacji nadzwyczajnych w dziedzinie zdrowia, proces, który rozpoczął się w 2016 r. wraz z utworzeniem Programu WHO ds. Sytuacji Nadzwyczajnych w Dziedzinie Zdrowia, którego budżet w ostatnich latach ulegał zwiększeniu. Może to również oznaczać, że dyrektor generalny WHO i komisarze europejscy będą wydawać prawnie wiążące wytyczne dotyczące medycznych i pozamedycznych środków zaradczych po ogłoszeniu stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, zastępując niewiążące zalecenia, które obecnie wydają na podstawie IHR, a które mogą być sprzeczne z zobowiązaniami państw członkowskich w zakresie praw człowieka.
Jeśli takie wzmocnienie funkcji wykonawczych WHO jest rzeczywiście drogą, którą państwa zdecydują się podążać w ramach nowego traktatu i/lub zmienionego IHR, istnieje coraz silniejsza potrzeba systematycznego tworzenia równoległych niezależnych sądowych lub pozasądowych mechanizmów odpowiedzialności, dzięki którym osoby, których prawa człowieka zostały rzekomo naruszone przez dyrektywy Komitetu Wykonawczego WHO lub powiązane działania partnerów publiczno-prywatnych WHO, takich jak Gavi/Covax lub CEPI, będą mogły pociągnąć WHO i/lub jej partnerów publiczno-prywatnych do odpowiedzialności za takie naruszenia.
Ponadto należy przypomnieć państwom członkowskim WHO, że muszą interpretować i wdrażać wszelkie wytyczne WHO zgodnie z ich obowiązkiem poszanowania, ochrony i przestrzegania praw człowieka wszystkich osób podlegających ich jurysdykcji. W żadnej z propozycji dotyczących nowego traktatu lub zmiany IHR nie wspomniano o takich ramach odpowiedzialności.
W związku z tym niniejszy dokument kończymy wezwaniem osób odpowiedzialnych za negocjacje nowego traktatu/zmiany IHR do należytego uwzględnienia w tym procesie obowiązków i odpowiedzialności WHO i jej państw członkowskich w zakresie praw człowieka oraz do zakwestionowania wyłącznego skupienia się na centralnie zarządzanych, technokratycznych, biomedycznych podejściach do gotowości i reagowania na pandemie, opartych na zasadach dominującej doktryny GHS. Zlekceważenie tych obowiązków i odpowiedzialności w zakresie praw człowieka w odpowiedzi na Covid-19 miało niepotrzebne i nieproporcjonalne skutki dla życia ludzkiego, zdrowia, środków utrzymania, prywatności, edukacji, życia duchowego i kulturalnego oraz praw do udziału w życiu politycznym na całym świecie, przed których utrwaleniem w nowym traktacie i/lub zrewidowanym IHR należy czujnie strzec.”
"Panie Mariuszu - jak można Pana wesprzeć?" - zadał mi pytanie jeden z moich subskrybentów. Blog na Substacku jest to hobby czasochłonne, ale nie planowałem tej działalności, jako źródła dodatkowego dochodu (do tej pory mam jednego płatnego subskrybenta ochotnika). Ale jeśli ktokolwiek uważa, że warto udzielić mi wsparcie finansowe - to poniższa zrzutka daje taką możliwość. Za każdą wpłatę - serdecznie dziękuję :)
Źródło:
https://elibrary.duncker-humblot.com/article/69862/table-of-contents
Powinniśmy zdecydowanie popierać WHo. Po prostu nie znamy się na tym, a tam są fachowcy, którym musimy zaufać. Za dużo na świecie hochsztaplerów, którzy chcą niszyć ludzkie zdrowie dla swojej korzyści.