Seksualizacja dzieci w zaleceniach ONZ

Celem jest wyposażanie dzieci w wiedzę, umiejętności, postawy i wartości, które pozwolą im rozwijać relacje seksualne oraz pomoc dzieciom i młodzieży w tworzeniu relacji z partnerami seksualnymi.

Sep 21, 2023

UNFPA jest agencją ONZ zajmującą się „zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym” (Agencja Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Ludności, dawniej United Nations Fund for Population Activities). Jej oficjalna misją jest „zbudowanie świata, w którym każda ciąża jest chciana, każdy poród bezpieczny, a potencjał każdego młodego człowieka spełniony”. Jednak ze gładkimi sloganami kryje się czytelna tendencja do seksualizacji małych dzieci w szkołach podstawowych na całym świecie. Wiele osób twierdzi wręcz, że ukrytym celem jest normalizacja pedofilii.

Na stronie UNFPA czytamy: „Promujemy równość płci i umożliwiamy kobietom, dziewczętom i młodym ludziom przejęcie kontroli nad swoim ciałem i przyszłością. Współpracujemy z partnerami w ponad 150 krajach, aby zapewnić dostęp do szerokiej gamy usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego. Naszym celem jest wyeliminowanie do 2030 r. niezaspokojonych potrzeb w zakresie planowania rodziny, możliwej do uniknięcia śmierci okołoporodowej matek oraz przemocy ze względu na płeć i szkodliwych praktyk, w tym małżeństw dzieci i okaleczania żeńskich narządów płciowych”. Agencja opublikowała „Międzynarodowe wytyczne techniczne dotyczące edukacji seksualnej” (International technical guidance on sexuality education. An evidence-informed approach) które w zamyśle mają uzasadnić prowadzenia kompleksowej edukacji seksualnej dla młodych ludzi w celu osiągnięcia globalnych Celów Zrównoważonego Rozwoju. Wytyczne określają szczegóły „skutecznych programów kompleksowej edukacji seksualnej, zalecają podstawowe tematy i cele nauczania, które powinny być uwzględnione w programach nauczania dla wszystkich uczniów, a także przedstawiają podejścia do planowania, realizacji i monitorowania programów kompleksowej edukacji seksualnej”.

Wytyczne są przeznaczone dla osób i instytucji zaangażowanych w projektowanie, realizację i ewaluację programów edukacji seksualnej zarówno w szkołach, jak i poza nimi, w tym: rządowych ministerstw edukacji, zdrowia i innych; organizacji pozarządowych; osób pracujących z młodzieżą i młodych ludzi; oraz innych interesariuszy zajmujących się edukacją wysokiej jakości, zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym, zdrowiem nastolatków i równością płci.

W dokumencie "International Technical Guidance on Sexual Education" znajdują się zalecenia dotyczące edukacji seksualnej dla szkół podstawowych na całym świecie. Celem jest (str. 16) "wyposażanie dzieci i młodzieży w wiedzę, umiejętności, postawy i wartości, które pozwolą im: realizować swoje zdrowie, dobrobyt i godność; rozwijać pełne szacunku relacje społeczne i seksualne; rozważać, jak ich wybory wpływają na dobrobyt własny i innych; oraz rozumieć i zapewnić ochronę swoich praw przez całe życie. Na 17 stronie ONZ wyjaśnia, że przewodnik ma także pomóc „dzieciom i młodzieży w tworzeniu pełnych szacunku i zdrowych relacji z członkami rodziny, rówieśnikami, przyjaciółmi i partnerami romantycznymi lub seksualnymi”. Przeczytajmy to raz jeszcze odsiewając szum zakłócający odbiór: „Wyposażanie dzieci w wiedzę, umiejętności, postawy i wartości, które pozwolą im rozwijać relacje seksualne oraz pomoc dzieciom i młodzieży w tworzeniu relacji z partnerami seksualnymi”.

Autorzy piszą, że „kompleksowa edukacja seksualna (CSE od Comprehensive Sexuality Education) to edukacja, która jest dostosowana do wieku i rozwoju, a treści odpowiadają zmieniającym się potrzebom i możliwościom dziecka i młodego człowieka w miarę ich rozwoju. Uwzględniając wiek i rozwój uczniów, CSE porusza tematy istotne dla rozwoju, kiedy jest to najbardziej aktualne dla ich zdrowia i dobrego samopoczucia”. Szczegóły tego dostosowania wiedzy do wieku dziecka autorzy wyjaśniają na stronie 71. Wychowawcom poleca się, aby uczyli małe dzieci, od 5 roku życia, o całowaniu, przytulaniu, dotykaniu i zachowaniach seksualnych. Dzieci 9-12 letnie mają być uczone o masturbacji, pociągu seksualnym, stymulacji seksualnej, żeby mogły podejmować świadome decyzje dotyczące zachowań seksualnych, w tym tego, czy opóźnić seks, czy też stać się aktywnym seksualnie. 12-15 latki mają już umieć „podejmować odpowiedzialne decyzje dotyczące swoich zachowań seksualnych bo świadome podejmowanie decyzji seksualnych (tzn. wiedza i pewność w podejmowaniu decyzji, czy, kiedy i z kim podjąć aktywność seksualną) jest ważne dla ich zdrowia i dobrego samopoczucia.

Program zapewnienia małym dzieciom partnerów seksualnych jest rozwijany także przez inną agencję ONZ, Światową Organizację Zdrowia, która w dokumencie "Standardy edukacji seksualnej w Europie. Podstawowe zalecenia dla decydentów oraz specjalistów zajmujących się edukacją i zdrowiem" zawiera bulwersujące wskazówki dla przedszkoli i szkół podstawowych (str. 38, 44). WHO zaleca nauczycielom na całym świecie, aby uczyli 9-letnie dzieci o tym, że mogą po raz pierwszy odbyć stosunek seksualny, że mogą doświadczyć seksu za pomocą Internetu i telefonów komórkowych oraz poznać różne techniki seksualne. Dzieci w wieku od 0 do 4 lat powinny dowiedzieć się o masturbacji i rozwijać zainteresowanie własnym i cudzym ciałem. Dzieci w wieku od 4 do 6 lat muszą się dowiedzieć o masturbacji i być zachęcane do wyrażania swoich potrzeb i życzeń seksualnych. Dzieci w wieku od 6 do 9 lat muszą wiedzieć się o stosunku seksualnym, pornografii internetowej, sekretnej miłości i samo stymulacji. Dzieci w wieku od 9 do 12 lat powinny mieć pierwsze doświadczenia seksualne i nauczyć się korzystać z pornografii internetowej.

Dobrym przykładem tego, jak w praktyce może wyglądać implementacja zaleceń edukacji seksualnej dzieci, jest Holandia, która znajduje się w centrum światowego programu seksualizacji małych dzieci, dając przykład, który rozprzestrzenia się na cały świat. W Holandii mieści się siedziba światowego wydawcy "kompleksowej edukacji seksualnej", Fundacji Rutgers. Współpracująca z Rutgers, Ineke van der Vlugt, była współtwórcą "Standardów edukacji seksualnej w Europie" WHO, co pokazuje, jak blisko ta fundacja współpracuje ze Światową Organizacją Zdrowia.

Rutgers działa w 27 krajach i jest finansowana przez Billa Gatesa, Planned Parenthood (której jednym z założycieli i dyrektorów był ojciec Gatesa) oraz ONZ. Wiosną 2023 roku Rutgers uruchomił w Holandii ogólnokrajowy program nauczania pod nazwą "Wiosenna gorączka". W szkołach podstawowych w całym kraju rozwieszono plakat szkolny na którym dwóch chłopców trzyma się za ręce i mówi: "Tak, obaj tego chcemy", a dwie młode dziewczyny znajdują "bezpieczne miejsce", aby uprawiać seks.

Program nauczania "Wiosenna gorączka" agresywnie propaguje temat homoseksualizmu dzieciom, wręcz indoktrynuje dzieci do prowadzenia homoseksualnego stylu życia. Wydaje się to być realizacją zaleceń WHO i ONZ - na stronie 40 "Standardów edukacji seksualnej" szkoły są instruowane, aby uczyć czterolatki o "związkach osób tej samej płci". A na stronie 44 wychowawcy mają uczyć dziewięciolatków o "przyjaźni i miłości do osób tej samej płci". W praktycznym zastosowaniu zaleceń przez partnera WHO, Fundacji Rutgers, widzimy, że nie chodzi tylko o informowanie dzieci, ale o aktywne zachęcanie ich do pójścia drogą homoseksualizmu – i to jak najwcześniej.

Jedna z książek dla dzieci zalecanych przez Rutgers do użytku w szkołach podstawowych nosi tytuł "Co to jest seks?" autorstwa Channah Zwiep. W podręczniku czytamy: "’Robienie loda’ to seks z użyciem ust. Dlatego nazywa się go seksem oralnym. Czy kiedykolwiek dałeś sobie buziaka w miękkim miejscu swojego ciała? Spróbuj. Jakie to uczucie? Skóra członka lub pochwy jest również bardzo wrażliwa. Z tego powodu ludzie czasami lubią się tam dotykać ustami. Kiedy ktoś liże lub ssie członka, nazywa się to obciąganiem. Oczywiście to samo dotyczy kobiety. Jeśli ktoś liże pochwę, nazywa się to ‘lizaniem cipki’". Wydawnictwo Rutgers w publikacjach dla szkół podstawowych zaleca sześciolatkom oglądanie pornografii dziecięcej. Innym przykład realizacji wytycznych przez Fundację Rutgers jest rozesłany do wielu tysięcy szkół w ramach programu WHO "kompleksowej edukacji seksualnej" film, będący częścią europejskiego programu szkolnego, który pokazuje, jak dzieci są zachęcane przez nauczycieli do rozpoczęcia masturbacji.

Seksualizacja dzieci jest częścią Agendy 2030 ONZ. Loga na dokumencie ONZ "International Technical Guidance on Sexual Education" wskazują, że jest to część celów zrównoważonego rozwoju ONZ Agendy 2030, która jest planem przekształcenia każdego aspektu ludzkiej egzystencji do roku 2030: „Przyjęliśmy historyczną decyzję w sprawie wdrożenia kompleksowego, dalekosiężnego i skoncentrowanego na ludziach zestawu uniwersalnych środków, które będą miały wpływ na przemianę celów i zadań. Zobowiązujemy się do niestrudzonej pracy na rzecz pełnej realizacji tej Agendy do roku 2030. Wyruszając w tę wspólną podróż, zobowiązujemy się, że nikt nie pozostanie w tyle. Są to uniwersalne cele i zadania, które dotyczą całego świata, zarówno krajów rozwiniętych, jak i rozwijających się”.

Czy twierdzenie, że ukrytym celem wytycznych edukacji seksualnej jest normalizacja pedofilii to zbyt daleko postawiona teza? Międzynarodowa Fundacja Planned Parenthood opublikowała manifest zatytułowany "EXCLAIM!", który był dystrybuowany w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. W wielu miejscach zawiera on wyraźne odniesienia typowe dla akceptacji pedofilii: „Prawa seksualne młodych ludzi są inne i bardziej złożone niż prawa seksualne dorosłych. Jednym z powodów jest powszechne zaprzeczanie seksualności młodych ludzi. Istnieje powszechne, błędne przekonanie, że młodzi ludzie nie są lub nie powinni być istotami seksualnymi, z wyjątkiem pewnych grup, takich jak młodzi ludzie pozostający w związku małżeńskim lub młodzi ludzie powyżej pewnego wieku. Seksualność jest centralnym aspektem bycia człowiekiem na wszystkich etapach życia każdej osoby. Młodzi ludzie są istotami seksualnymi. Mają potrzeby seksualne, pragnienia, fantazje i marzenia. Ważne jest, aby wszyscy młodzi ludzie na całym świecie mogli odkrywać, doświadczać i wyrażać swoją seksualność w zdrowy, pozytywny, przyjemny i bezpieczny sposób. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy zagwarantowane są prawa seksualne młodych ludzi”. Jak wynika z wytycznych ONZ – ten młody wiek zaczyna się już od wczesnego dzieciństwa.