Traktat WHO - kto będzie decydować o zdrowiu Polaków?
Czy Rząd polski chce zgodzić się na oddanie części swoich uprawnień instytucji pozarządowej finansowanej m.in. przez Fundację Billa i Melindy Gates?
Czy WHO, która ma budżet w wysokości $7,583,258,000 – będzie decydować o obowiązku badań czy szczepień, będzie mogła agregować i przetwarzać dane zdrowotne Polaków? Czy WHO - organizacja pozarządowa, której budżet pochodzi z dobrowolnych składek państw i instytucji pozarządowych, „filantropów” dąży do zdobycia ponadnarodowej władzy z pominięciem instytucji Państwa Polskiego? Najwięksi kontrybutorzy WHO to: Niemcy (17,13%), Bill and Melinda Gates Foundation (9,49%), USA (7,15%), Komisja Europejska (6,53%), Gavi Billa Gatesa (5,99%) – wkład Polski to 7,5 mln dolarów rocznie. Prawie 29% budżetu WHO to koszt utrzymania siedziby głównej - http://open.who.int/2020-21/contributors/contributor.
Warto zastanowić się skąd wziął się pomysł na Traktat Pandemiczny, czy jest on dla nas bezpieczny, czym jest WHO i kim jest Tadros, który stara się o reelekcję na pozycję Dyrektora Generalnego WHO.
Marzec 2021: „Światowi przywódcy jednoczą się w pilnym apelu o zawarcie międzynarodowego traktatu w sprawie pandemii: 25 szefów rządów i agencji międzynarodowych apelują wspólnie o podpisanie nowego traktatu, który będzie sygnałem do podjęcia działań politycznych na wysokim szczeblu, niezbędnych do ochrony świata przed przyszłymi kryzysami zdrowotnymi. Pojawią się kolejne pandemie i inne poważne zagrożenia dla zdrowia. Żaden pojedynczy rząd ani wielostronna agencja nie są w stanie samodzielnie stawić czoła temu zagrożeniu" - piszą w swoim artykule liderzy polityczni. https://www.who.int/news/item/30-03-2021-global-leaders-unite-in-urgent-call-for-international-pandemic-treaty "Pytanie nie brzmi: czy, ale kiedy. Razem musimy być lepiej przygotowani do przewidywania, zapobiegania, wykrywania, oceny i skutecznego reagowania na pandemie w wysoce skoordynowany sposób. Pandemia COVID-19 była ostrym i bolesnym przypomnieniem, że nikt nie jest bezpieczny, dopóki wszyscy nie będą bezpieczni." Głównym celem nowego międzynarodowego traktatu dotyczącego gotowości i reagowania na pandemie byłoby wspieranie kompleksowego, wielosektorowego podejścia w celu wzmocnienia krajowych, regionalnych i globalnych zdolności i odporności na przyszłe pandemie. Jest to okazja dla świata, aby zjednoczyć się jako globalna społeczność na rzecz pokojowej współpracy, która wykracza poza obecny kryzys. https://www.consilium.europa.eu/pl/policies/coronavirus/pandemic-treaty/
Zgodnie z artykułem, traktat "byłby zakorzeniony w konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia, czerpiąc z innych odpowiednich organizacji kluczowych dla tego przedsięwzięcia, w celu wsparcia zasady zdrowia dla wszystkich. Istniejące globalne instrumenty zdrowotne, zwłaszcza Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne, stanowiłyby podstawę takiego traktatu, zapewniając solidne i sprawdzone fundamenty, na których możemy budować i ulepszać."
Głos zabrał Dyrektor Generalny WHO przemawiając na konferencji prasowej z udziałem przewodniczącego Rady Europejskiej w celu omówienia wniosku dotyczącego międzynarodowego traktatu w sprawie pandemii - https://www.who.int/director-general/speeches/detail/who-director-general-s-remarks-at-the-press-conference-with-president-of-the-european-council-to-discuss-the-proposal-for-an-international-pandemic-treaty
W prasie światowej pojawia się apel liderów - https://www.who.int/news-room/commentaries/detail/op-ed---covid-19-shows-why-united-action-is-needed-for-more-robust-international-health-architecture gdzie m.in czytamy:
„Jesteśmy zatem zobowiązani do zapewnienia powszechnego i sprawiedliwego dostępu do bezpiecznych, skutecznych i przystępnych cenowo szczepionek, leków i diagnostyki na wypadek tej i przyszłych pandemii. Szczepienia są globalnym dobrem publicznym i będziemy musieli być w stanie opracować, wyprodukować i wdrożyć szczepionki tak szybko, jak to możliwe. Dlatego właśnie utworzono program Access to COVID-19 Tools Accelerator (ACT-A), którego celem jest promowanie równego dostępu do testów, terapii i szczepionek oraz wspieranie systemów opieki zdrowotnej na całym świecie. ACT-A spełnił swoje zadanie w wielu aspektach, ale równy dostęp nie został jeszcze osiągnięty. Możemy zrobić więcej, aby promować globalny dostęp. W tym celu uważamy, że narody powinny wspólnie pracować nad nowym międzynarodowym traktatem dotyczącym gotowości i reagowania na pandemie. Takie odnowione wspólne zobowiązanie stanowiłoby kamień milowy w zwiększaniu gotowości na wypadek pandemii na najwyższym szczeblu politycznym. Byłoby ono zakorzenione w konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia, czerpiąc z innych odpowiednich organizacji kluczowych dla tego przedsięwzięcia, wspierając zasadę zdrowia dla wszystkich. Istniejące światowe instrumenty zdrowotne, zwłaszcza międzynarodowe przepisy zdrowotne, stanowiłyby podstawę takiego traktatu, zapewniając solidne i sprawdzone fundamenty, na których możemy budować i ulepszać. Głównym celem tego traktatu byłoby promowanie podejścia obejmującego wszystkie rządy i całe społeczeństwo, wzmacniającego krajowe, regionalne i globalne zdolności i odporność na przyszłe pandemie. Obejmuje to znaczne zacieśnienie współpracy międzynarodowej w celu poprawy, na przykład, systemów ostrzegania, wymiany danych, badań oraz lokalnej, regionalnej i globalnej produkcji i dystrybucji medycznych i publicznych środków zaradczych, takich jak szczepionki, leki, diagnostyka i środki ochrony osobistej. Obejmowałby on również uznanie podejścia "jednego zdrowia", które łączy zdrowie ludzi, zwierząt i naszej planety. Traktat taki powinien prowadzić do większej wzajemnej odpowiedzialności i współodpowiedzialności, przejrzystości i współpracy w ramach systemu międzynarodowego oraz jego zasad i norm. Aby to osiągnąć, będziemy współpracować z szefami państw i rządów na całym świecie oraz ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, w tym ze społeczeństwem obywatelskim i sektorem prywatnym. Jesteśmy przekonani, że naszym obowiązkiem, jako przywódców narodów i instytucji międzynarodowych, jest dopilnowanie, by świat wyciągnął wnioski z pandemii COVID-19”.
Apel podpisali:
J. V. Bainimarama, premier Fidżi; Prayut Chan-o-cha, premier Tajlandii; António Luís Santos da Costa, premier Portugalii; Mario Draghi, premier Włoch; Klaus Iohannis, prezydent Rumunii; Boris Johnson, premier Wielkiej Brytanii; Paul Kagame, prezydent Rwandy; Uhuru Kenyatta, prezydent Kenii; Emmanuel Macron, prezydent Francji; Angela Merkel, kanclerz Niemiec; Charles Michel, przewodniczący Rady Europejskiej; Kyriakos Mitsotakis, premier Grecji; Moon Jae-in, prezydent Republiki Korei; Sebastián Piñera, prezydent Chile; Andrej Plenković, premier Chorwacji; Carlos Alvarado Quesada, prezydent Kostaryki; Edi Rama, premier Albanii; Cyril Ramaphosa, prezydent RPA; Keith Rowley, premier Trynidadu i Tobago; Mark Rutte, premier Holandii; Kais Saied, prezydent Tunezji; Macky Sall, prezydent Senegalu; Pedro Sánchez, premier Hiszpanii; Erna Solberg, premier Norwegii; Aleksandar Vučić, prezydent Serbii; Joko Widodo, prezydent Indonezji; Volodymyr Zelensky, prezydent Ukrainy oraz Dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia.
Na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ odbywa się Niezależny Panel ds. Gotowości i Reagowania na Pandemie, który zalecił, aby Zgromadzenie Ogólne ONZ odegrało kluczową rolę w zapewnieniu, że system międzynarodowy będzie w stanie lepiej reagować na przyszłe zagrożenia pandemiczne.
„System międzynarodowy musi działać jako spójny i skuteczny system - i musi również działać ponad sektorami i silosami. Pandemia to nie tylko kryzys zdrowotny; to także kryzys społeczny, gospodarczy, polityczny oraz kryzys pokoju i bezpieczeństwa. Dlatego właśnie przyszliśmy do Państwa - do Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Nasz zespół uważa, że Zgromadzenie Ogólne ma do odegrania kluczową rolę w zapewnieniu, że system międzynarodowy jest skoordynowany i upoważniony do identyfikacji i działania przeciwko przyszłym chorobom o potencjale pandemicznym.
Powiedzieliśmy wcześniej, że nasze zalecenia stanowią pakiet. Proponujemy, aby jeszcze w tym roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło wynegocjowaną deklarację polityczną, określającą mapę drogową dla silniejszego systemu międzynarodowego na przyszłość. Ta mapa drogowa powinna określać wymaganą architekturę i kroki, jakie należy podjąć w celu jej stworzenia. Powinna ona obejmować wsparcie dla nowej rady nadzorczej wysokiego szczebla, specjalnego mechanizmu finansowania, nowej konwencji pandemicznej oraz przeprojektowanego, stałego mechanizmu zastępującego ACT-A, opartego na modelu globalnych dóbr publicznych. Na szczycie tego systemu nasz zespół zaleca utworzenie Rady ds. Ogólnoświatowych Zagrożeń Zdrowia na szczeblu szefów państw i rządów, z uwzględnieniem reprezentacji sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego. Gotowość na wypadek pandemii musi być prowadzona od góry i musi być wielosektorowa. Zadaniem tej Rady byłoby utrzymanie politycznego zaangażowania w gotowość na wypadek pandemii i reagowanie na nią. Nie byłby to organ operacyjny, lecz raczej organ monitorujący postępy, zwracający uwagę na luki i rozliczający podmioty - wszystkie te kluczowe funkcje, których, zdaniem zespołu, brakowało w systemie międzynarodowym.
WHO odgrywa niezastąpioną rolę w reagowaniu na globalne sytuacje kryzysowe w dziedzinie zdrowia oraz w zapewnianiu długoterminowego zdrowia publicznego i bezpieczeństwa zdrowotnego poprzez wzmacnianie systemów podstawowej opieki zdrowotnej we wszystkich krajach. WHO jest i powinna pozostać wiodącą agencją ds. zdrowia w systemie międzynarodowym. Jakość, terminowość i jasność doradztwa technicznego i wytycznych, jakie WHO zapewnia światu, są niezwykle ważne, a państwa członkowskie muszą zapewnić jej odpowiednie zasoby, uprawnienia i dalsze wzmocnienie. Z zadowoleniem przyjmujemy inicjatywę podjętą przez Światowe Zgromadzenie Zdrowia, polegającą na powołaniu grupy roboczej ds. wzmocnienia WHO. Zespół popiera apele o nową ramową konwencję pandemiczną, która powinna, między innymi, wypełnić luki w obecnym systemie prawnym i wyjaśnić zakres odpowiedzialności państw i podmiotów międzynarodowych. Taki traktat pandemiczny lub konwencja ramowa dałyby państwom-stronom możliwość zobowiązania się do przestrzegania zasad gotowości i reagowania na pandemię w duchu wzajemnych zobowiązań, a także stworzyłyby ramy dla architektury instytucjonalnej niezbędnej do zapobiegania przyszłym pandemiom. Zespół zalecił, aby został on przyjęty z wykorzystaniem uprawnień wynikających z art. 19 Konstytucji WHO i stanowił uzupełnienie Międzynarodowych przepisów zdrowotnych.
Zespół zalecił zwiększenie autorytetu i niezależności WHO, w tym poprzez zapewnienie jej odpowiedniego, przewidywalnego, elastycznego i trwałego finansowania, a także sprawianie, by w przyszłości dyrektor generalny i dyrektorzy regionalni byli wybierani na jedną, siedmioletnią kadencję.
Potrzebny jest znacznie ulepszony system nadzoru i ostrzegania o chorobach. WHO musi mieć uprawnienia do szybkiego badania ognisk chorób budzących niepokój i szybkiego publikowania informacji na swój własny temat. Przyszłe oświadczenia Dyrektora Generalnego WHO o wystąpieniu międzynarodowego zagrożenia zdrowia publicznego powinny opierać się na zasadzie ostrożności, tam gdzie jest to uzasadnione, jak w przypadku infekcji dróg oddechowych. Deklaracje PHEIC powinny być oparte na jasnych, obiektywnych i opublikowanych kryteriach.
Zespół zalecił, aby WHO ustanowiła wymierne poziomy odniesienia dla gotowości i zdolności reagowania poszczególnych państw oraz aby państwa dokonywały odpowiednich inwestycji, przy wsparciu ze strony specjalnego mechanizmu finansowania dla państw o ograniczonych zasobach. WHO powinna sformalizować powszechne okresowe wzajemne oceny postępów poszczególnych krajów w odniesieniu do ustalonych przez siebie poziomów odniesienia. Do sprawy włączyliśmy również MFW, proponując, aby włączył ocenę gotowości do konsultacji na mocy artykułu czwartego.”
Strona z dokumentami i raportami Panelu - https://theindependentpanel.org/mainreport/
W dniach 17-21 stycznia 2022 r. odbyła się seria warsztatów dla społeczeństwa obywatelskiego oraz publicznych briefingów i debat organizowanych przez genewskie Globalne Centrum Zdrowia (G2H2), pod tytułem „Poza agendą obrad Rady Wykonawczej WHO: Rzeczywistość ludzi, determinanty zdrowia, demokratyczne zarządzanie...” https://g2h2.org/posts/january2022/
Geneva Global Health Hub jest stowarzyszeniem opartym na członkostwie, utworzonym w Genewie w 2016 roku, aby zapewnić przestrzeń i umożliwić społeczeństwu obywatelskiemu spotkanie, dzielenie się wiedzą i tworzenie inicjatyw na rzecz bardziej demokratycznego globalnego zarządzania zdrowiem.
W tygodniu poprzedzającym 150. sesję Rady Wykonawczej WHO seria spotkań organizowanych przez genewskie Global Health Hub (G2H2) i niektórych jego członków „zapewni przestrzeń do wymiany, oceny i debaty na temat wyzwań związanych z polityką zdrowotną i zarządzaniem, które wykraczają poza punkty objęte formalnym porządkiem obrad Rady Wykonawczej WHO, łącząc politykę zdrowotną z rzeczywistością, zajmując się uwarunkowaniami zdrowia i promując demokratyczne zarządzanie.”
2 debaty dotyczą Pandemic Treaty: „Systemy opieki zdrowotnej i reagowanie na pandemie w Ameryce Łacińskiej: Wnioski dla debat nad traktatem pandemicznym” i „Traktat pandemiczny i prawo do rozwoju: wnioski z doświadczeń COVID-19”
https://g2h2.org/posts/whypandemictreaty/
Global Health Center –które jest członkiem G2H2 – wyprodukowało dokument – ” PRZEWODNIK PO TRAKTACIE PANDEMICZNYM Rzeczy, które musisz wiedzieć, aby pomóc Ci podjąć decyzję w sprawie traktatu pandemicznego” https://repository.graduateinstitute.ch/record/299388?_ga=2.98663194.54192168.1643624679-298589271.1643624679
Autorem są HAIK NIKOGOSIAN i ILONA KICKBUSCH. W kwietniu w artykule „TRAKTAT PANDEMICZNY: GDZIE JESTEŚMY TERAZ, GDY PRZYWÓDCY PRZEMÓWILI?” odwoływali się to apelu przywódców: „Podkreślają one konieczność podejścia do naszej przyszłej reakcji na pandemię i gotowości na pandemię w sposób obejmujący wszystkie rządy i całe społeczeństwo. Gotowość światowych przywódców do działania stanowi historyczną okazję dla globalnej dyplomacji zdrowotnej do stworzenia nowego zbioru zasad dotyczących wspólnego działania. Kluczowe znaczenie ma szybkość działania.”
Traktat musi być jasny w kwestii procesów zarządzania. Musi on wprawdzie wzmocnić istniejące instytucje, takie jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), i nadać jej większe uprawnienia, ale musi również wyjaśniać, w jaki sposób wdrażanie traktatu będzie zapewnione dzięki współpracy międzyrządowej i międzyagencyjnej. W traktacie należy zaplanować finansowanie gotowości i reagowania państw, a także zapewnić pełne finansowanie sekretariatu traktatu oraz procesów i organów, których traktat może wymagać - na przykład regularnych przeglądów państw lub funduszu zgodności. Może on również powiązać przestrzeganie przepisów z przywilejami wynikającymi z traktatu, środkami handlowymi lub pieniężnymi.” https://www.graduateinstitute.ch/communications/news/pandemic-treaty-where-are-we-now-leaders-have-spoken
https://www.bmj.com/content/372/bmj.n527
Podczas 150. sesji Rady Wykonawczej WHO - 24 stycznia 2022 r. Dyrektor Generalny WHO nakreślił pięć priorytetów dla świata i WHO na przyszłość - https://www.who.int/director-general/speeches/detail/who-director-general-s-opening-remarks-at-the-150th-session-of-the-executive-board-24-january-2022:
„Naszym zobowiązaniem w nadchodzącym roku - i w ciągu najbliższych pięciu lat - jest radykalne wzmocnienie naszej zdolności do osiągania wyników w poszczególnych krajach.
- Po pierwsze, wspieranie krajów w dokonaniu pilnej zmiany paradygmatu w kierunku promowania zdrowia i dobrego samopoczucia oraz zapobiegania chorobom poprzez zajęcie się ich podstawowymi przyczynami. Pandemia pokazała, że musimy nadać ochronie i promocji zdrowia rangę najwyższego priorytetu, przy znacznie zwiększonych inwestycjach w poszczególnych krajach i w WHO.
- Drugim priorytetem jest wspieranie radykalnej reorientacji systemów opieki zdrowotnej w kierunku podstawowej opieki zdrowotnej, jako podstawy powszechnego objęcia opieką zdrowotną. Oznacza to przywrócenie, rozszerzenie i utrzymanie dostępu do podstawowych usług zdrowotnych, zwłaszcza w zakresie promocji zdrowia i zapobiegania chorobom, a także ograniczenie wydatków ponoszonych z własnej kieszeni.
- Trzecim priorytetem jest pilne wzmocnienie systemów i narzędzi gotowości na wypadek epidemii i pandemii oraz reagowania na nie na wszystkich poziomach, w oparciu o silne zarządzanie i finansowanie, aby zapoczątkować i podtrzymać te wysiłki, połączone i koordynowane na całym świecie przez WHO.
- Czwartym priorytetem jest wykorzystanie potencjału nauki, innowacji w badaniach naukowych, danych i technologii cyfrowych jako kluczowych czynników umożliwiających realizację pozostałych priorytetów - w zakresie promocji zdrowia i zapobiegania chorobom, wczesnej diagnostyki i zarządzania przypadkami oraz zapobiegania, wczesnego wykrywania i szybkiego reagowania na epidemie i pandemie.
- Piątym priorytetem jest pilne wzmocnienie WHO jako wiodącego i kierującego organu w dziedzinie zdrowia na świecie, w centrum globalnej struktury zdrowotnej, kontynuowanie naszej podróży w kierunku transformacji, aby uczynić tę Organizację - Państwa Organizację - bardziej skuteczną, wydajną i odpowiedzialną.
COVID-19 udowodnił, że zdrowie to nie tylko kwestia krajowa, ale także międzynarodowa. Skala wyzwań, przed którymi stoimy, jest ogromna i odzwierciedla ją szeroki zakres programu działań w tym tygodniu. Potrzeby są ogromne i mają Państwo prawo mieć wielkie oczekiwania wobec WHO. Słusznie oczekujecie najwyższej jakości norm i standardów, opartych na najlepszej wiedzy naukowej; Macie prawo oczekiwać jeszcze lepszych wyników w poszczególnych krajach; Macie prawo oczekiwać zdecydowanej i skoordynowanej międzynarodowej reakcji na sytuacje kryzysowe; Mają Państwo prawo oczekiwać lepszego zarządzania, skuteczności, odpowiedzialności i przejrzystości; Macie prawo oczekiwać najwyższych standardów postępowania i macie prawo oczekiwać Organizacji, która ma zero tolerancji dla wykorzystywania seksualnego, nadużyć i molestowania.
Tysiące utalentowanych, oddanych ludzi na całym świecie, którzy z dumą pracują dla tej Organizacji, podzielają Wasze oczekiwania - ja również. Są oni zobowiązani nie tylko do spełniania Waszych oczekiwań, ale także do przekraczania ich - i ja również. Tak jak pracownicy służby zdrowia potrzebują zasobów i narzędzi do wykonywania swojej pracy, tak i Sekretariat potrzebuje trwałych, przewidywalnych i elastycznych funduszy do wykonywania naszej pracy.
Zwracam się zatem do państw członkowskich, aby zadbały o to, by jakość i ilość waszych inwestycji odpowiadała waszym oczekiwaniom. Powierzcie nam zasoby, które pozwolą wam osiągnąć wyniki, jakich słusznie oczekujecie. Powiem wprost: jeśli obecny model finansowania będzie kontynuowany, WHO będzie skazana na porażkę. Zmiana paradygmatu w zakresie zdrowia na świecie, która jest obecnie potrzebna, musi być połączona ze zmianą paradygmatu w finansowaniu światowej organizacji zdrowia. Musimy spojrzeć w przyszłość. Musimy podnieść nasze oczy i nasze ambicje. Jak chcemy, aby wyglądał świat w 2030 roku lub kiedy WHO skończy 100 lat, w 2048 roku? W przyszłym roku skończymy 75 lat. Wszyscy chcemy zdrowszego świata: świata, w którym powietrze, którym oddychają ludzie, żywność, którą jedzą, woda, którą piją oraz warunki, w których żyją i pracują, dbają o zdrowie, a nie szkodzą mu.
Wszyscy chcemy bezpieczniejszego świata, w którym wszystkie kraje współpracują w celu zapobiegania, wykrywania i szybkiego reagowania na epidemie i inne sytuacje zagrożenia zdrowia;
Wszyscy chcemy bardziej sprawiedliwego świata, w którym wszyscy ludzie mają dostęp do potrzebnych im usług zdrowotnych, bez konieczności podejmowania decyzji o życiu i śmierci pomiędzy płaceniem za opiekę a utrzymaniem rodziny.
Świat dysponuje odpowiednimi zasobami. Nie dzieje się tak dlatego, że my nie mamy zasobów. Wszyscy chcemy świata, w którym nauka triumfuje nad dezinformacją, solidarność zwycięża nad podziałami, a sprawiedliwość jest rzeczywistością, a nie aspiracją. Ile razy mówiliśmy "równość, równość, równość"? To może stać się rzeczywistością. Jeśli jest wola, jest i sposób. Jeśli to jest świat, którego chcemy, musimy zacząć pracować na rzecz tego świata już teraz. Będzie to wymagało wizji i partnerstwa; Potrzebne będą negocjacje, kompromisy i poświęcenie; A przede wszystkim - nadziei.
Jesteśmy jednym światem, mamy jedno zdrowie i mamy jedną WHO.
Dziękuję bardzo.”
Wszystkie dokumenty zgromadzone są pod tym linkiem https://apps.who.int/gb/e/e_eb150.html - na razie nie widać nigdzie Projektu traktatu.
25 lutego 2022 r. podczas debaty tematycznej wysokiego szczebla 76 sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ dotyczącego „Przyspieszenie tempa działań na rzecz powszechnych szczepień” głos zabrał Minister Niedzielski, mówiąc m.in.: „Świat stoi przed największym wyzwaniem ostatnich dziesięcioleci. Epidemia Covid-19 udowodniła, że w połączonym świecie lokalne ogniska choroby mogą stanowić zagrożenie dla każdego kraju i każdego człowieka. Wyzwanie o skali ogólnoświatowej wymaga ogólnoświatowej reakcji. W walce z COVID-19 międzynarodowa współpraca i solidarność jest kluczowym elementem pozwalającym na powstrzymanie rozprzestrzeniania się choroby. (…) Autorytet naukowy środowisk medycznych oraz kampanie informacyjne prowadzone przez WHO pomagają w walce z infodemią i zwalczaniu ruchów antyszczepionkowych. Międzynarodowa solidarność jest potrzebna bardziej niż kiedykolwiek, aby posunąć naprzód proces szczepień. Nikt nie jest bezpieczny, dopóki wszyscy nie są bezpieczni.(…) Jesteśmy świadomi, że tylko globalne i zjednoczone wysiłki na rzecz walki z COVID-19 mogą przynieść światowe zwycięstwo w tej bitwie. Wzywamy wszystkie rządy do przyłączenia się do tego wspólnego działania.” Całość wystąpienia tu: https://estatements.unmeetings.org/estatements/10.0010/20220225/F5glWMXrIvQc/gu6aM0Hs0o8M_en.pdf
WHO nie zawsze miała tak silna pozycję polityczną i stabilną sytuację finansową. W latach 90-tych była nękana skandalem za skandalem. W obliczu niemal zerowego wzrostu budżetów w latach, WHO zwróciła się do sektora korporacyjnego po dodatkowe fundusze, i już do 2008 roku darowizny korporacyjne stanowiły 80% budżetu organizacji.
Według badaczki zdrowia Soniah Shah (http://www.truthaboutpsychiatry.net/PrivateCompaniesTransformingWHO.pdf ), rola, jaką duże firmy farmaceutyczne odgrywały w kształtowaniu globalnej polityki zdrowotnej, doprowadziła do poważnych konfliktów interesów - z jednej strony chodziło o poprawę wizerunku publicznego firm, z drugiej o ochronę ich interesów finansowych. Doprowadziło to do takich przypadków, jak lobbowanie na rzecz osłabienia praw patentowych dla nowych leków w Indiach, czy blokowanie ustaw w RPA, które próbowały uczynić leczenie HIV bardziej dostępnym.
Zarzuty marnowania środków przez WHO stała się najbardziej widoczne w 2016 roku, kiedy okazało się, że WHO wydaje 200 milionów dolarów rocznie na koszty podróży, nie licząc nawet tych opłacanych przez kraj goszczący https://apnews.com/article/1cf4791dc5c14b9299e0f532c75f63b2 . Inny demaskujący raport, wydany przez Associated Press, donosił, że pracownicy WHO pracujący przy łagodzeniu epidemii cholery w Jemenie w rzeczywistości podkradali fundusze dla urzędników. Niektórzy z tych pracowników nie zostali później nawet usunięci z pracy https://apnews.com/article/yemen-ap-top-news-theft-middle-east-international-news-dcf8914d99af49ef902c56c84823e30c .
W 2017 r na stanowisko dyrektora generalnego WHO zostaje wybrany Tedros Adhanom Ghebreyesus. Kim jest Tedros? Tedros Adhanom Ghebreyesus jest pierwszym afrykańskim dyrektorem generalnym mianowanym do WHO i pierwszym w 72-letniej historii instytucji, który nie jest lekarzem. Ma doktorat z filozofii w zakresie zdrowia społeczności i posiada tytuł magistra nauk ścisłych w dziedzinie immunologii chorób zakaźnych. Jest skrajnie lewicowym politykiem, który był częścią brutalnego reżimu. Ukończył uniwersytet w Etiopii w 1986 roku z dyplomem z biologii i zaczął pracować jako urzędnik służby zdrowia w reżimie marksistowskiego dyktatora Mengistu Haile Mariam, podczas gdy krajem rządziła junta wojskowa Derg, dołączył następnie do twardolewicowej TPLF – która rozpoczęła życie jako partia komunistyczna i odegrała główną rolę w obaleniu Mariam w 1991 roku. Później stała się częścią EPRDF, koalicji partii lewicowych, które rządziły Etiopią do zeszłego roku. W 2010 roku dr Tedros pełnił funkcję numer 3 w kierownictwie wykonawczym Rewolucyjnego Frontu Demokratycznego Ludów Etiopii. Jako minister spraw zagranicznych w latach 2012 i 2016, Tedros stał się twarzą rządu, który organizacje praw człowieka oskarżają o systematyczne tortury, zaginięcia i represje wobec mediów i społeczeństwa obywatelskiego. W kontrowersyjnych wyborach powszechnych w Etiopii w 2015 r. rządząca EPRDF Tedrosa zadeklarowała, że zdobyła wszystkie 547 mandatów ustawodawczych pośród doniesień o ciągłych represjach. W 2016 r., gdy dr Tedros był ministrem spraw zagranicznych, wdał się w publiczną walkę z Human Rights Watch o doniesienie o brutalnych atakach EPRDF na własnych obywateli.
W 2017 przed wyborem na szefa WHO pojawiły się oskarżenia, ze jako minister zdrowia Etiopii Tedros Adhanom Ghebreyesus zignorował epidemie cholery. Tedros został mianowany ministrem zdrowia Etiopii w 2005 roku i pełnił tę funkcję do 2012 roku, kiedy został ministrem spraw zagranicznych. W tym czasie Etiopia nie odnotowała oficjalnie żadnych ognisk cholery w latach 2006, 2009 i 2011. Zamiast tego odnotowano je jako przypadki „ostrej wodnistej biegunki”, objawu cholery. W czasie mianowania dr. Tedrosa do WHO Frida Ghitis z Washington Post zauważyła, że Chiny „niestrudzenie pracowały za kulisami, aby pomóc Tedrosowi pokonać brytyjskiego kandydata na stanowisko WHO, Davida Nabarro. Zwycięstwo Tedrosa było także zwycięstwem Pekinu, którego przywódca Xi Jinping upublicznił swój cel, jakim jest napinanie chińskich mięśni na świecie”. Od ponad dekady gospodarka Etiopii jest w dużej mierze zależna od Chin. Pekin wydał setki milionów dolarów na wielkie projekty, w tym na nowy narodowy stadion sportowy w Addis Abebie, największym mieście i stolicy Etiopii, za 160 milionów dolarów. „Chiny budują miasto od podstaw” – powiedział Politico Welibuw Buzenehe, lokalny handlarz żywnością - „Bez Chin niewiele by się tu działo”. Chiny stały się również największym partnerem handlowym Etiopii. Export-Import Bank of China wyłożył 2,9 miliarda dolarów z projektu kolejowego o wartości 3,4 miliarda dolarów, łączącego śródlądową Etiopię z bogatym w port krajem Dżibuti. Pieniądze Chin odegrały również kluczową rolę w budowie pierwszej sześciopasmowej autostrady w Etiopii.
Tedros został wybrany na swoje stanowisko w WHO w 2017 roku. Rok wcześniej, w Addis Standard list do wydawcy napisany przez Girma Gutema, PhD Candidate, University of Oslo:
„Dlaczego dr Tedros Adhanom nie powinien kierować Światową Organizacją Zdrowia” - https://addisstandard.com/letter-editor-dr-tedros-adhanom-not-lead-world-health-organization/
W kwietniu 2020 Republikanie z Izby Reprezentantów domagali się odpowiedzi na temat stosunków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z Chinami w obliczu narastającej krytyki Kongresu na temat reakcji na epidemię koronawirusa. W liście do dyrektora generalnego WHO Tedrosa Adhanoma Ghebreyesusa ustawodawcy GOP wyrazili obawy, że organ ONZ nie zapobiegł rozpowszechnianiu przez Chiny dezinformacji, które mogłyby pomóc w powstrzymaniu śmiertelnego wirusa. https://thehill.com/homenews/house/492310-house-republicans-call-on-who-to-explain-relationship-with-china
Pomimo rzekomej misji WHO polegającej na działaniu jako apolityczna instytucja międzynarodowa w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych, ostatnie doniesienia mediów sugerują, że WHO pomogła Pekinowi w rozpowszechnianiu propagandy, bagatelizowała zasięg choroby i prawdopodobnie opóźniała zarządzenie stanu zagrożenia zdrowia publicznego” – napisali kongresmeni - „Biorąc pod uwagę działania i oświadczenia urzędników WHO w ciągu ostatnich kilku miesięcy, obawiamy się, że WHO nie służy już potrzebom świata, a zamiast tego czerpie wskazówki z Chin. Przez cały kryzys WHO unikała obwiniania chińskiego rządu, którym jest w istocie Komunistyczna Partia Chin. Tedros, jako lider WHO chwalił »przejrzystość« chińskiego rządu podczas kryzysu, kiedy w rzeczywistości reżim konsekwentnie okłamywał świat, zaniżając swoje rzeczywiste statystyki dotyczące infekcji i zgonów”
14 stycznia 2020 r. WHO napisała na Twitterze, że „[wstępne] dochodzenia przeprowadzone przez chińskie władze nie znalazły wyraźnych dowodów na przenoszenie się nowego koronawirusa z człowieka na człowieka” – czytamy w liście. „Te wstępne dochodzenia obejmowały uwięzienie przez Chiny każdego lekarza, który rozpowszechniał wszelkie informacje na temat COVID-19, które nie zostały najpierw wyjaśnione przez państwowe media”.
W efekcie prezydent Trump odciął finansowanie WHO – Stany Zjednoczone były największym darczyńcą tej organizacji. W odpowiedzi Dyrektor generalny Światowej Organizacji Zdrowia ostrzegł światowych przywódców przed upolitycznieniem koronawirusa argumentując, że ataki polityczne doprowadzą tylko do „większej liczby worków na zwłoki”.
W 2022 dyrektor generalny Tedros Adhanom Ghebreyesus stara się o drugą kadencję w obliczu krytyki ze strony swojej ojczyzny - Etiopii. Tedros, który z całą pewnością wygra swoją drugą kadencję w maju, został skrytykowany za "niewłaściwe postępowanie" przez Etiopię w związku z jego własną krytyką rządu tego kraju. W Etiopii trwa wojna domowa w regionie Tigray, w której Siły Obronne Tigray walczą z rządem centralnym. Tedros skrytykował Etiopię za blokowanie międzynarodowego dostępu do Tigray, skutecznie uniemożliwiając WHO wysyłanie pomocy humanitarnej do tego regionu przez wiele miesięcy. https://thehill.com/policy/healthcare/591294-who-chief-facing-criticism-makes-case-for-another-term
W normalnym świecie, zamiast kierować globalną organizacją, Tedros i jego poplecznicy zostaliby postawieni przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym, osądzeni za swoje zbrodnie, i jeśli zostaną uznani za winnych, spędziliby resztę życia w więzieniu. https://www.roughestimate.org/roughestimate/the-crimes-of-tedros-adhanom
Więcej informacji o dr Tadrosie:
Tedros Adhanom Ghebreyesus, oprócz tego, że jest pierwszym dyrektorem WHO bez wykształcenia medycznego, był w przeszłości – w odróżnieniu od poprzedników – silnie związany z polityką. W jego biografii online WHO wymienia kwalifikacje tego etiopskiego ministra zdrowia w latach 2002-2012 – i wygląda to imponująco.
Pomijając jego referencje medyczne, Tedros jest członkiem Tigrajskiego Ludowego Frontu Wyzwolenia (Tigray People’s Liberation Front - TPLF), organizacji równie pokojowej, jak sugeruje to jej nazwa. Założona jako komunistyczna partia rewolucyjna, doszła do władzy w 1991 r., i prowadziła wojnę partyzancką przeciwko dyktaturze Mengistu, a po jego wygnaniu utworzyła koalicję z dwiema innymi partiami etnicznymi.
Z czasem TPLF zaczęła dominować nad pozostałymi partiami - większość generałów, wojskowych i najważniejszych przywódców w rządzie to Tigrajowie, w tym premier, który rządził krajem przez 21 lat – aż do śmierci. Tigrajowie stanowią jedynie 6% ludności Etiopii, jedną z głównych grup etnicznych są Amhara, którzy w większości tworzyli reżim Mengistu.
Uprzywilejowane traktowanie pod rządami Megistu spowodowało wiele niechęci wobec Amhary ze strony innych grup etnicznych, takich jak na przykład Oromo. Sam Tedros pochodzi z regionu Tigraj i był ważnym członkiem partii, a po usunięciu Mengistu związał się z TPLF, partii, która w swoim manifeście z 1968 r. nazwała lud Amhrara swoim "odwiecznym wrogiem" - https://zehabesha.com/tplf-manifesto-amhara-was-labeled-as-1-enemy-of-tigray/ .
Jak ważny był Tedros? Cóż, w etiopskiej gazecie wymieniono go jako trzeciego najważniejszego członka stałego komitetu politbiura (teraz 6), co sprawia wrażenie, że był kimś ważniejszym niż zwykły administrator medyczny - http://www.tigraionline.com/cctplf.html
W latach 90. rząd USA uznał TPLF za organizację terrorystyczną i nadal figuruje ona na liście Global Terror Database z powodu niefortunnego zwyczaju przeprowadzania zbrojnych ataków na obszarach wiejskich. https://www.start.umd.edu/gtd/search/Results.aspx?perpetrator=2127
Lud Amhary zgłasza przypadki systematycznej dyskryminacji i łamania praw człowieka przez obecny rząd. W 2010 roku organizacja Humans Rights Watch napisała raport o tym, jak pomoc w formie żywności i nawozów została wstrzymana dla lokalnych mieszkańców wsi Amhara z powodu ich powiązań z partią opozycyjną - https://www.hrw.org/news/2010/10/19/ethiopia-donor-aid-supports-repression . Inne formy restrykcji obejmowały odmowę udzielenia pomocy w nagłych przypadkach przez pracowników ministerstwa zdrowia; tego samego ministerstwa, którym w tamtym czasie kierował Tedros Adhanom.
Unia Ludowa Amhara, grupa aktywistów z siedzibą w Waszyngtonie, wystosowała wiele oskarżeń o łamanie praw człowieka przeciwko rządowi TPLF, w tym zauważyła, że wskaźnik urodzeń w regionie Amhara był znacznie niższy niż w innych regionach. Podczas sesji w etiopskim parlamencie zauważono, że około 2 miliony Amharów "zniknęło" ze spisu ludności.
Do osiągnięć Tedrosa kiedy był ministrem zdrowia należą zarzuty o tuszowanie epidemii. W 2007 r. epidemia cholery ogarnęła region, zarażając tysiące osób w sąsiednich krajach. Kiedy rozprzestrzeniła się ona w Etiopii, rząd po prostu zmienił nazwę epidemii i nazwał ją ostrą wodnistą biegunką (AWD). Wywierano naciski na organizacje międzynarodowe (https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2017/05/18/ethiopias-candidate-for-the-world-health-organization-doesnt-like-mentioning-a-certain-disease/ ) , aby nie nazywać epidemii jako cholerę (mimo że ONZ przeprowadził testy na zarażonych i jednoznacznie to stwierdził), a na pracowników rządowych naciskano, aby nie ujawniali liczby zarażonych. To było kolejne oszałamiające zwycięstwo ministra zdrowia.
Śmiertelna klęska głodu, która nawiedziła Etiopię w latach 80. na zawsze skojarzyła ten kraj z tym słowem, ale nie jest to do końca przeszłość. Sama WHO po wielu tryskających radością raportów o tym, jak dobrze radzi sobie etiopski sektor zdrowia, przyznała w 2016 roku, że co najmniej 8,6 mln ludzi wciąż potrzebuje pomocy żywnościowej, by przeżyć, a sytuacja nie uległa żadnej poprawie od co najmniej czterech lat. Tak więc pod koniec kadencji Tedrosa mógł się on pochwalić 8% populacji, które bez pomocy zagranicznej zostałyby skazane na śmierć głodową.
Po „błyskotliwych” osiągnięciach w służbie zdrowia, Tedros trafiły się „lepsze lody” do skręcenia. W 2012 r. został mianowany ministrem spraw zagranicznych i szybko doprowadził do rozprawienia się z dziennikarzami i przeciwnikami rządu w kraju oraz do próby ekstradycji tych, którzy zbiegli do Jemenu. Oba kraje rozpoczęły negocjacje w sprawie wyśledzenia i deportacji dysydentów z Jemenu i uwięzienia ich w Etiopii. Tedros sam prowadził te negocjacje, jest nawet zdjęcie tego medyka podczas rozmów z jemeńskim ministrem spraw zagranicznych - https://ecadforum.com/2017/05/05/tedros-adhanom-played-a-key-role-in-kidnapping-of-prominent-dissident/ .
Jednym z takich przypadków był obywatel brytyjski Andy Tsege, który został aresztowany na lotnisku w Sanie i dwukrotnie skazany w Etiopii na karę śmierci. Doprowadziło to do zaangażowania rządu brytyjskiego, który zagroził odmową pomocy dla Etiopii, jeśli nie zostanie mu przyznany azyl. Tedros odpowiedział, że Tsege jest "bardzo dobrze traktowany. Ma nawet laptopa, czy słyszeliście kiedyś o więźniu politycznym z laptopem?". Andy oczywiście po powrocie do Wielkiej Brytanii opowiedział nieco inną historię o tym, że był torturowany przez wiele dni, wraz z dziesiątkami innych więźniów https://www.gov.uk/government/news/foreign-secretary-concerned-over-detention-of-andargachew-tsege--2 .
Być może jednym z powodów, dla których kwalifikacje Tedrosa jako ministra spraw zagranicznych są nieobecne w jego internetowych CV, są masowe protesty, które ogarnęły kraj w 2016 roku. Rząd etiopski kilka lat wcześniej ujawnił plan zajęcia 1000 mil kwadratowych ziemi, które miały być zarekwirowane pod inwestycje. Wiązało się to również z przymusowym przesiedleniem 15000 osób w regionie Oromia, co według rządu było dobre, ponieważ tam, gdzie mieszkali, obecnie "brakowało infrastruktury". https://www.theguardian.com/world/2011/mar/21/ethiopia-centre-global-farmland-rush
Niewdzięczni obywatele nie docenili tej ogromnej przysługi, jaką wyświadczał im rząd, i podczas obchodów święta kultury w 2016 roku wybuchły masowe protesty. Policja odpowiedziała najpierw gazem łzawiącym, a później masowymi strzałami. Według Human Rights Watch policja zabiła około 500 osób. rząd wprowadził stan wyjątkowy, aresztując szacunkowo około 70 000 osób, a dziesiątki opozycyjnych dziennikarzy zmusił do emigracji. Sam Tedros wdał się w publiczną kłótnię (https://www.hrw.org/news/2016/11/04/open-letter-government-ethiopia ) z Human Rights Watch po ich prezentacji, najpierw zaprzeczając, że liczby były tak wysokie, a następnie twierdząc, że policja była nieuzbrojona, oto wideo z działań policji podczas wydarzenia -
.
Tak więc to ta „szlachetna postać”, która w 2017 roku wstąpiła na stanowisko dyrektora WHO. Nie omijając okazji do obrony masowych morderców, wcześniej sprzeciwiał się procesowi Uhuru Kenyatty przed MTK, za którego rządów 1300 osób zostało zabitych po sfałszowanych wyborach. Nie dziwi więc, że jedną z pierwszych rzeczy, jaką Tedros zrobił po objęciu stanowiska, było nominowanie Roberta Mugabe - na szczęście już nieżyjącego - na ambasadora dobrej woli przy WHO; człowieka, który w latach 80. wydał rozkaz zabicia 20 000 ludzi w Zimbabwe.
Tedros korzysta z każdej okazji, by chwalić dobre rządy Chin, co biorąc pod uwagę historię praw człowieka w Chińskiej Republice Ludowej, nie dziwi. Od projektów takich jak ośrodki propagandy medialnej, masowe przesiedlenia i karty oceny w stylu kredytów społecznych, rząd Etiopii pod wieloma względami jest kopią chińskiego modelu autorytarnego. Wraz z państwem jednopartyjnym i koncentracją na zysku ponad prawami człowieka.
Etiopia , do niedawna, pozostawała jednym z najgorszych na świecie podmiotów łamiących prawa człowieka, uzyskując wynik 19 na 100 w indeksie wolności człowieka za rok 2018 oraz wynik 150 na 180 za wolność prasy. Rząd pozostaje u władzy od czasu jej przejęcia w 1991 roku i jest tak popularny, że wygrywał niejedne wybory z wynikiem 100% głosów.
Dużą rolę w promowaniu Tedrosa odegrała Fundacja Billa i Melindy Gatesów. Po dużych inwestycjach w programy opieki zdrowotnej w Etiopii, które promował Tedros, fundacja ta chciała promować podobne programy na poziomie globalnym i w tym celu przekazała WHO miliardy.
Mianowanie kogoś tak głęboko niewykwalifikowanego jak Tedros zawdzięczamy labiryntowej strukturze procesu mianowania w WHO. Dyrektor jest wybierany przez radę wykonawczą, która z kolei jest mianowana przez rotacyjną mniejszość Światowego Zgromadzenia Zdrowia, składającego się z ministrów zdrowia mianowanych przez rządy światowe. WHO ma zatem ten sam problem, co wiele innych światowych instytucji, że jej dyrektor jest mianowany przez mianowanego, który jest mianowanego przez kogoś, kto mógł zostać wybrany zgodnie z prawem. Zatem zanim dojdzie się do dyrektora, mandat demokratyczny jest już tak rozciągnięty, że prawie pozbawiony znaczenia.
Media oczywiście przedstawiły Tedrosa jako świętą postać z moralną misją wyleczenia świata ze śmiertelnych chorób. Hasło kampanii na twitterze brzmiało: "Czas, aby Afrykańczyk stanął na czele WHO". Rzeczywiście, można tylko żałować, że był to Afrykańczyk, który był częścią reżimu, który przez ostatnie kilka lat zabijał i przesiedlał Afrykańczyków – a nie ktoś inny.
Niektórzy zwrócili uwagę, że dyrektor generalny ma niewielką władzę nad rzeczywistą polityką w WHO, ale ta organizacja jest akceptowana jako globalny autorytet w sprawach zdrowia, i doradza rządom światowym. Złe zarządzanie WHO przez ludzi takich jak Tedros zaostrzyło globalną pandemię COvid-19. Tedros korzystał z każdej okazji, aby chwalić sposób, w jaki Chiny radzą sobie z kryzysem, nawet wtedy, kiedy lekarze byli aresztowani, a ludzie zamykani w domach. Udzielał również całkowicie sprzecznych rad. Najpierw mówił, że kraje nie powinny ograniczać podróży do i z Chin, aby nie dyskryminowane, a następnie ganił je za to, że nie zrobiły wystarczająco dużo, aby się przygotować. Wirus został nazwany pandemią dopiero kilka dni temu, po tym jak zaraził 140 krajów, czyli o 70 więcej niż podczas świńskiej grypy.
WHO jest przykładam porażki globalnych instytucji. Nie oznacza to, że organizacja ta nie zrobiła nic dobrego dla świata, ale skala złego zarządzania oznacza, że jej rady powinny mieć mniejszą wagę niż to jest obecnie, a nie doradzać firmom technologicznym, jak cenzurować informacje.