Zmiany w przepisach zdrowotnych WHO to zgoda na utratę suwerenności

Kiedy politycy odważą się zainicjować debatę, dotyczącą zagrożeń wynikających z forsowanych przez WHO zmian w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych?

13 września 2023 roku odbyła się w siedzibie europarlamentu w Strasburgu konferencja Health and Democracy, podczas której zabrał głos mecenas Philipp Kruse ze Szwajcarii, zwracając uwagę na zagrożenia wynikające z toczącego się procesu forsowania przez WHO zmian w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych (International Health Regulations 2005 - IHR).

“Jesteśmy zaniepokojeni silną presją Światowej Organizacji Zdrowia na rozszerzenie jej uprawnień, zdolności strukturalnych i finansowych, co będzie mieć trwały wpływ na suwerenność krajów i samostanowienie ludzi. Chodzi o 2 dokumenty, które mają być negocjowane - Nowy Traktat Pandemiczny i zmiany w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych.

W następstwie kryzysu związanego z Covid-19 WHO zainicjowała proces reform, który przyniesie znaczące zmiany, które będą dotyczyć każdego człowieka z każdego z 194 państw członkowskich. Proces reform rozpoczął się w 2021 r. od dwóch grup roboczych przygotowujących dwa odrębne instrumenty prawne: pierwszy to całkowicie nowy traktat, tak zwany Nowy Traktat Pandemiczny, a drugi to znaczące zmiany w już istniejących Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych. Proces ten odbywa się za zamkniętymi drzwiami i w ogromnym tempie, nie jest zgłaszany ani omawiany w mediach głównego nurtu, w parlamentach krajowych, na uniwersytetach ani w społeczeństwie. Jest to niedopuszczalne, ponieważ te dwa instrumenty prawne wpłyną na życie każdego z nas, ograniczając nasze prawo do samostanowienia, nasze prawo do godności ludzkiej i wyeliminują podstawową zasadę demokratycznego uczestnictwa, a skutki tych będą odczuwalne przez państwa członkowskie, które utracą suwerenność i autonomię.

Dlatego ważne jest, żeby każdy człowiek mógł zapoznać się i zrozumieć istotę dwóch instrumentów prawnych. WHO rości sobie prawo do  absolutnego i niekwestionowanego przywództwa we wszystkich kwestiach zdrowotnych, do posiadania ostatecznej wiedzę i władzy we wszystkich aspektach tej dziedziny. Pokazuje to uważna lektura obecnie obowiązującego projektu poprawek do Międzynarodowych przepisów zdrowotnych, art. 13A i art. 42. Warto zapoznać się z artykułem 12, który ustanawia warunki wstępne dla stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, wraz z Załącznikiem 2 do proponowanych zmian. Na podstawie niezwykle niejasnej koncepcji „One Health”, która w zasadzie oznacza wszystko i nic - zdrowie zwierząt, ekosystem, obawy o poziom CO2 i oczywiście zdrowie ludzkie, mogą stanowić podstawę do podjęcia stałych środków, w tym nawet do ogłoszenia stanu zagrożenia zdrowia publicznego czy pandemii”.

One Health to podejście, które uznaje, że zdrowie ludzi, zwierząt i roślin jest współzależne i powiązane ze zdrowiem ekosystemów, w których istnieją. Twierdzi się, że One Health ma kluczowe znaczenie dla przeciwdziałania zagrożeniom dla zdrowia na styku zwierzę-człowiek-środowisko. Koncepcja ta zyskała na znaczeniu w ostatnich latach, ponieważ, jak twierdzi WHO, wiele czynników zmieniło interakcje między ludźmi, zwierzętami, roślinami i naszym środowiskiem, a WHO promuje badania One Health w celu opracowania zrównoważonego systemu kontroli chorób.

W ten sposób WHO ma prawo nie tylko ogłaszać zalecenia wydane przez kilku ekspertów, ale także nakładać na mieszkańców tej planety lub na określony region wszelkiego rodzaju ograniczenia - ograniczenia dostępu, blokady, nadzór i eksperymentalne metody leczenia.

Jak dotąd listę tych potencjalnych środków można znaleźć w art. 18 Międzynarodowych przepisów zdrowotnych, a także przykład warunku wstępnego dowodu szczepienia, który do tej pory miał być niewiążący. W przyszłości - ponieważ słowo „niewiążące” zostanie wyeliminowane i jak wyraźnie zapisano w art. 13A i 42 propozycji, zobowiązanie, które państwa członkowskie podejmą, przyjmując te poprawki, jest zobowiązaniem, że będą musiały zastosować proponowane środki.

To nie wszystko. WHO zastrzega sobie prawo do definiowania się jako jedynej wyroczni na tej ziemi i do kontrolowania wszystkich informacji, które uważa za związane ze zdrowiem. Zakłada to również prawo do cenzury i prawo do ingerowania w komunikację społeczną. Wydaje się, że jest to tak ważne dla WHO, że postanowienia te można znaleźć w obu nowych umowach międzynarodowych - w międzynarodowych przepisach dotyczących zdrowia i w nowym traktacie pandemicznym.

Co gorsza, nie przewidziano żadnego mechanizmu, który pozwoli obywatelom lub państwom członkowskim zakwestionować ocenę WHO, niezależnie od tego, czy jest to ocena dotycząca stanu zagrożenia zdrowia publicznego, czy w odniesieniu do niektórych narzuconych środków, jak narzucenie reżimu szczepień eksperymentalnymi szczepionkami.

Jeśli WHO otrzyma prawo do autoryzacji oraz ogłaszania stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym i do utrzymywania go tak długo, jak według WHO będzie to konieczne, do wydawania tak zwanych zaleceń, które będą prawnie wiążące i które będą wprowadzać system nadzoru nad ludźmi, do wprowadzenia całkowitej kontroli i monopolu na informacje, w tym prawo do cenzury, bez mechanizmu kontroli i korekty zaleceń WOHO, to w rezultacie bardzo łatwo jest powiedzieć, że bez otwartej debaty, bez możliwości posiadania różnych opinii, różnych hipotez oznaczać to może koniec nauki i w efekcie koniec demokracji. Nie będzie postępowania sądowego i możliwości szukania sprawiedliwości, skoro wynik jest już z góry określony przez jedną, jedyną władzę na ziemi, z definicji nie będzie żadnego procesu naukowego, procesu decyzyjnego, żadnej demokracji.

Podstawową zasadą prawa międzynarodowego czy krajowego prawa konstytucyjnego, jest to, że człowiek mamy prawo wiedzieć, na co się zgadza – to prawo do świadomej zgody. W przypadku forsowanych przez WHO instrumentów brak przejrzystości i wiedzy. A społeczeństwo nie jest informowane o zagrożeniach wynikających z proponowanych zmian.

Istnieje ważne rozróżnienie między dwoma instrumentami prawnymi - Traktat Pandemiczny, jako traktat, będzie podlegał krajowemu procesowi debaty i ratyfikacji, ale w przypadku Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych jest inaczej, zgodnie z art. 21 Konstytucji WHO są one kwalifikowane jako przepisy zdrowotne, a to oznacza, że w konsekwencji nastąpi ich automatyczne wejście w życie, pod koniec maja 2025 r. Międzynarodowe Przepisy Zdrowotne staną się prawem automatycznie. Fakt, że nie pytano nas o zdanie, nie poinformowano nas o zmianach, proces automatycznego wprowadzania w życie Międzynarodowego Rozporządzenia Zdrowotnego jest naruszeniem zasady świadomej zgody. Zasada ta istnieje nie tylko na poziomie indywidualnym, jest jedną z zasad założycielskich Organizacji Narodów Zjednoczonych, w Karcie Narodów Zjednoczonych art. 1 z 1946 rok dotyczącą narodów.

Ważne jest, żeby wszyscy mogli się dowiedzieć, co jest w tych dokumentach, że niektóre z tych międzynarodowych przepisów dotyczących zdrowia oraz zmiany, które są tam modyfikowane i deklarowane, będą całkowicie sprzeczne z porządkiem konstytucyjnym, przez brak prawa do informacji publicznej, wprowadzenie cenzury, brak poszanowania i ochrony praw człowieka, brak kontroli i równowagi. W rzeczywistości to WHO będzie decydować o tym, w jakim statusie prawnym będziemy musieli żyć, co oznacza, że władza nie będzie już w rękach ludzi. Negocjacje te powinny zostać natychmiast przerwane, a sprawą i obowiązkiem wszystkich obywateli jest teraz wywarcie presji na swoich przedstawicieli publicznych, przedstawicieli politycznych, aby upewnić się, że politycy, przedstawiciele polityczni rozumieją, że sprawują powierzony im głos, który mogą wykorzystać.

Proponowane zmiany do Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych forsowane przez WHO w Załączniku 6 (Szczepienia, profilaktyka i odpowiednie zaświadczenia) dopuszczają w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym scenariusz "dobrowolnych" szczepień z wykorzystaniem produktów znajdujących się nadal w fazie badań lub podlegających bardzo ograniczonej dostępności. W tym celu zaprojektowano wzór zaświadczenia o szczepieniu -dopuszcza się wersję papierowa i cyfrową (źródło - str. 42 proponowanych zmian):

Tłumaczenie tłumaczenie przywołanych przez mecenasa Kruse nowych lub zmienionych artykułów Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych:

NOWY Artykuł 13A Międzynarodowa reakcja WHO w zakresie zdrowia publicznego

1. Państwa-Strony uznają WHO za organ kierujący i koordynujący międzynarodowe reagowanie w zakresie zdrowia publicznego w sytuacjach nadzwyczajnych dotyczących zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym i zobowiązują się do przestrzegania zaleceń WHO w swoim międzynarodowym reagowaniu w zakresie zdrowia publicznego.

2. WHO przeprowadzi ocenę dostępności i przystępności cenowej produktów zdrowotnych, takich jak diagnostyka, środki terapeutyczne, szczepionki, sprzęt osobisty i ochronny oraz inne narzędzia wymagane do reagowania na sytuacje zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, w tym potencjalny wzrost podaży wynikający z gwałtownego wzrostu i dywersyfikacji produkcji, a w przypadku spodziewanego niedoboru podaży WHO opracuje plan alokacji produktów zdrowotnych, aby zapewnić sprawiedliwy dostęp do nich ludności wszystkich Państw-Stron.

3. WHO, w swoim planie alokacji produktów zdrowotnych, między innymi zidentyfikuje i nada priorytet odbiorcom produktów zdrowotnych, w tym pracownikom służby zdrowia, pracownikom pierwszej linii i słabszym grupom społecznym, oraz określi wymaganą ilość produktów zdrowotnych w celu ich skutecznej dystrybucji wśród odbiorców we wszystkich Państwach-Stronach.

4. Na wniosek WHO, Państwa-Strony posiadające zdolności produkcyjne podejmą działania mające na celu zwiększenie skali produkcji produktów ochrony zdrowia, w tym poprzez dywersyfikację produkcji, transfer technologii i budowanie potencjału, zwłaszcza w krajach rozwijających się.

5. Na wniosek WHO Państwa-Strony zapewnią, że producenci na ich terytorium dostarczą WHO lub innym Państwom-Stronom wymaganą ilość produktów zdrowotnych zgodnie z zaleceniami WHO w odpowiednim czasie, aby zapewnić skuteczne wdrożenie planu alokacji.

6. WHO opracuje i będzie utrzymywać bazę danych zawierającą szczegółowe informacje na temat składników, komponentów, projektu, know-how, procesu produkcyjnego lub wszelkie inne informacje wymagane w celu ułatwienia wytwarzania produktów zdrowotnych niezbędnych do reagowania na potencjalne sytuacje zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym. W ciągu dwóch lat od wejścia w życie niniejszego przepisu WHO opracuje tę bazę danych dla wszystkich dotychczas zgłoszonych PHEIC, w tym dla chorób określonych w IHR 1969.

7. Zgodnie z postanowieniami niniejszego Regulaminu, a w szczególności art. 13A (1), WHO współpracuje z innymi organizacjami międzynarodowymi i innymi zainteresowanymi stronami zgodnie z postanowieniami FENSA w celu reagowania na zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym. WHO składa Zgromadzeniu Zdrowia sprawozdania ze wszystkich swoich działań podejmowanych we współpracy z innymi zainteresowanymi stronami. Dyrektor Generalny dostarcza dokumenty i informacje związane z takimi działaniami na wniosek Państw-Stron.

Nowy Artykuł 13A: Dostęp do produktów zdrowotnych, technologii i know-how na potrzeby reagowania w dziedzinie zdrowia publicznego

1. Niezwłocznie po stwierdzeniu stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym zgodnie z art. 12, Dyrektor Generalny dokona natychmiastowej oceny dostępności i przystępności cenowej wymaganych produktów zdrowotnych i przedstawi zalecenia, w tym mechanizm alokacji, w celu uniknięcia potencjalnych niedoborów produktów i technologii zdrowotnych zgodnie z art. 15 lub 16, stosownie do przypadku.

2. Państwa-Strony współpracują ze sobą oraz z WHO w celu zastosowania się do takich zaleceń zgodnie z ustępem 1 oraz podejmują środki w celu zapewnienia terminowej dostępności i przystępności cenowej wymaganych produktów zdrowotnych, takich jak diagnostyka, środki terapeutyczne, szczepionki i inne wyroby medyczne wymagane do skutecznego reagowania na sytuacje zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym.

3. Państwa-Strony zapewnią, w swoich przepisach dotyczących własności intelektualnej oraz powiązanych przepisach ustawowych i wykonawczych, wyłączenia i ograniczenia wyłącznych praw posiadaczy własności intelektualnej w celu ułatwienia produkcji, eksportu i importu wymaganych produktów zdrowotnych, w tym ich materiałów i komponentów.

4. Państwa-Strony będą wykorzystywać lub przekazywać potencjalnym producentom, w szczególności z krajów rozwijających się, na zasadzie niewyłączności, prawa do produktów zdrowotnych lub technologii, jeżeli zostały one uzyskane w trakcie badań w całości lub częściowo finansowanych ze źródeł publicznych i zostały zidentyfikowane jako wymagane produkty zdrowotne lub technologie w odpowiedzi na PHEIC, w celu zapewnienia sprawiedliwej, terminowej dostępności i przystępności cenowej poprzez dywersyfikację produkcji.

5. Na wniosek Państwa-Strony, inne Państwa-Strony lub WHO podejmą szybką współpracę i w ciągu 30 dni udostępnią odpowiednią dokumentację regulacyjną przedłożoną przez producentów, dotyczącą bezpieczeństwa i skuteczności oraz procesów produkcji i kontroli jakości. Dokumentacja otrzymana przez wnioskujące Państwo-Stronę będzie wykorzystywana wyłącznie przez jego organy regulacyjne i producentów wyznaczonych przez wnioskujące Państwo-Stronę w celu przyspieszenia produkcji i dostaw produktów lub technologii, a także przyspieszenia ich zatwierdzenia regulacyjnego. Wnioskujące Państwo-Strona podejmie środki w celu uniemożliwienia wyznaczonemu producentowi (wyznaczonym producentom) ujawniania takich informacji osobom trzecim (osobom trzecim), z wyjątkiem celów produkcji i dostarczania wszelkich materiałów lub komponentów producentowi (producentom) na podstawie umowy zawierającej postanowienia o nieujawnianiu informacji.

6. WHO podejmie środki w celu zapewnienia dostępności poprzez lokalną produkcję wymaganych produktów zdrowotnych, w tym

a) opracowanie i opublikowanie listy wymaganych produktów zdrowotnych,

b) opracuje i opublikuje specyfikacje dotyczące produkcji wymaganych produktów zdrowotnych,

c) opracowanie odpowiednich wytycznych regulacyjnych w celu szybkiego zatwierdzania produktów zdrowotnych wysokiej jakości, w tym opracowanie współzależnej ochrony immunogenności (ICP) dla szczepionek,

d) utworzenie bazy danych surowców i ich potencjalnych dostawców,

e) utworzenie repozytorium linii komórkowych w celu przyspieszenia produkcji i regulacji podobnych produktów bioterapeutycznych i szczepionek,

f) dokonywanie przeglądu i regularne aktualizowanie wykazu organów WHO w celu ułatwienia uzyskania odpowiednich zatwierdzeń regulacyjnych,

g) wszelkie inne środki wymagane do celów niniejszego postanowienia.

7. Państwa-Strony podejmą środki w celu zapewnienia, że działania podmiotów niepaństwowych, w szczególności producentów i podmiotów roszczących sobie prawa do własności intelektualnej, nie są sprzeczne z prawem do najwyższego osiągalnego standardu zdrowotnego i niniejszymi Regulacjami oraz są zgodne ze środkami podjętymi przez WHO i Państwa-Strony na mocy niniejszego postanowienia, co obejmuje:

a) przestrzeganie środków zalecanych przez WHO, w tym mechanizmu przydziału dokonanego zgodnie z ust. 1.

b) przekazanie określonego procentu swojej produkcji na żądanie WHO.

c) przejrzyste publikowanie polityki cenowej.

d) dzielenia się technologiami, know-how w celu dywersyfikacji produkcji.

e) zdeponowania linii komórkowych lub udostępnienia innych danych wymaganych przez repozytoria WHO lub bazy danych utworzone zgodnie z ust. 5.

f) przedkładania dokumentacji regulacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa i skuteczności oraz procesów produkcji i kontroli jakości, na żądanie Państw-Stron lub WHO.

Artykuł 42

Wdrażanie środków zdrowotnych Środki zdrowotne podjęte zgodnie z niniejszymi Regulacjami, w tym zalecenia sformułowane na podstawie art. 15 i 16, zostaną niezwłocznie zainicjowane i zakończone przez wszystkie Państwa-Strony oraz będą stosowane w sposób przejrzysty, sprawiedliwy i niedyskryminujący. Państwa-Strony podejmą również środki w celu zapewnienia przestrzegania takich środków przez podmioty niepaństwowe działające na ich odpowiednich terytoriach.

Artykuł 12

Określenie stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu regionalnym lub pośredniego alertu zdrowotnego

1. Dyrektor Generalny określa, na podstawie otrzymanych informacji, w szczególności od Państwa-Strony, na którego terytorium ma miejsce zdarzenie, czy zdarzenie stanowi stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym zgodnie z kryteriami i procedurą określonymi w niniejszym Regulaminie.

2. Jeżeli Dyrektor Generalny uzna, na podstawie oceny dokonanej zgodnie z niniejszym Regulaminem, że ma miejsce potencjalny lub rzeczywisty stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, Dyrektor Generalny powiadomi wszystkie Państwa-Strony i podejmie starania w celu skonsultowania się z Państwem-Stroną, na terytorium którego ma miejsce zdarzenie, w sprawie tego wstępnego ustalenia i może, zgodnie z procedurą określoną w art. 49, zwrócić się o opinię do Komitetu ustanowionego na mocy art. 48 (zwanego dalej "Komitetem ds. Sytuacji Nadzwyczajnych"). Jeżeli Dyrektor Generalny ustali, że zdarzenie stanowi stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, a Państwa-Strony są zgodne co do tego ustalenia (przyp.: ten zapis wylatuje), Dyrektor Generalny powiadomi wszystkie Państwa-Strony, zgodnie z procedurą określoną w art. 49, i zwróci się do Komitetu ustanowionego na mocy art. 48 (zwanego dalej "Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych" o opinie w sprawie odpowiednich tymczasowych zaleceń.

3. Jeżeli po konsultacjach, o których mowa w ust. 2 powyżej, Dyrektor Generalny i Państwo-Strona, na którego terytorium wystąpiło zdarzenie, nie osiągną w ciągu 48 godzin porozumienia co do tego, czy zdarzenie stanowi stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, ustalenia dokonuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 49.

4. Przy ustalaniu, czy zdarzenie stanowi stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, Dyrektor Generalny bierze pod uwagę

(a) informacje dostarczone przez Państwo-Stronę, przez inne Państwa-Strony, dostępne w domenie publicznej lub w inny sposób dostępne na mocy artykułów 5-10;

(b) instrument decyzyjny zawarty w Załączniku 2;

(c) opinię Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych;

(d) zasady naukowe, jak również dostępne dowody naukowe i inne istotne informacje; oraz

(e) ocenę ryzyka dla zdrowia ludzkiego, ryzyka międzynarodowego rozprzestrzeniania się choroby oraz ryzyka zakłóceń w ruchu międzynarodowym.

4bis. Deklaracja PHEIC nie ma na celu uruchomienia funduszy w przypadku wystąpienia zdarzenia nadzwyczajnego. W tym celu Dyrektor Generalny powinien wykorzystać inne mechanizmy.

5. Jeżeli Dyrektor Generalny, po konsultacjach z Komitetem ds. Sytuacji Nadzwyczajnych i odpowiednimi Państwami-Stronami, państwa na terytorium których wystąpił stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, uzna, że stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym ustał, podejmuje decyzję zgodnie z procedurą określoną w art. 49. Jeżeli nadal istnieje potrzeba wydania zaleceń, Dyrektor Generalny powinien rozważyć zwołanie Komitetu Weryfikacyjnego w celu wydania stałych zaleceń zgodnie z art. 16 i 53.

Nowy ust. 6: W przypadku, gdy zdarzenie nie zostało uznane za spełniające kryteria stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, ale Dyrektor Generalny uznał, że wymaga ono zwiększonej świadomości międzynarodowej i potencjalnej międzynarodowej reakcji w zakresie zdrowia publicznego, Dyrektor Generalny, na podstawie otrzymanych informacji, może w dowolnym momencie zdecydować o wydaniu pośredniego ostrzeżenia dotyczącego zdrowia publicznego dla Państw-Stron i może skonsultować się z Komitetem ds. Sytuacji Nadzwyczajnych w sposób zgodny z procedurą określoną w art. 49.

Nowy ust. 6: W przypadku, gdy zdarzenie nie zostało uznane za spełniające kryteria stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, ale Dyrektor Generalny uznał, że wymaga ono zwiększonej świadomości międzynarodowej i działań w zakresie gotowości, Dyrektor Generalny, na podstawie otrzymanych informacji, może w dowolnym momencie podjąć decyzję o wydaniu Światowego Ostrzeżenia i Zawiadomienia o Reagowaniu skierowanego do Państw Stron i może zwrócić się o poradę do Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych w sposób zgodny z procedurą określoną w art. 49.

NOWOŚĆ (6) Jeżeli zdarzenie nie zostanie uznane za stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, Dyrektor Generalny, w oparciu o opinię/poradę Komitetu ds. Sytuacji Nadzwyczajnych, może uznać zdarzenie za mogące przekształcić się w stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, poinformować o tym fakcie oraz o zalecanych środkach Państwa-Strony zgodnie z procedurami określonymi w art. 49.

Nowy ust. 6. Dyrektor Generalny może stwierdzić, że dane zdarzenie stanowi regionalny stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym lub pośredni stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym i w stosownych przypadkach udzielić wskazówek Stronom. Ustalenie takie odbywa się zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule dla ustalenia stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym.

Nowe 6. Niezwłocznie po określeniu PHEIC działania WHO związane z takim PHEIC będą zgodne z postanowieniami niniejszego Regulaminu. Dyrektor Generalny składa sprawozdanie ze wszystkich działań prowadzonych przez WHO, w tym odniesienia do odpowiednich przepisów niniejszego Regulaminu zgodnie z art. 54.

Nowy 7) Dyrektor regionalny może stwierdzić, że dane zdarzenie stanowi stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu regionalnym i udzielić związanych z tym wskazówek Państwom-Stronom w regionie przed lub po powiadomieniu Dyrektora Generalnego o zdarzeniu, które może stanowić stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym, który poinformuje o tym wszystkie Państwa-Strony.

Nowe 6. Niezwłocznie po określeniu PHEIC działania WHO związane z takim PHEIC, w tym poprzez partnerstwa lub współpracę, będą zgodne z postanowieniami niniejszego Regulaminu. Dyrektor Generalny zgłasza wszystkie działania prowadzone przez WHO, w tym odniesienia do odpowiednich przepisów niniejszego Regulaminu zgodnie z art. 54.

Nowe 7. W przypadku jakiegokolwiek zaangażowania podmiotów niepaństwowych w działania WHO w zakresie zdrowia publicznego w odpowiedzi na sytuację PHEIC, WHO postępuje zgodnie z postanowieniami Ram zaangażowania podmiotów niepaństwowych (FENSA). Wszelkie odstępstwa od postanowień FENSA muszą być zgodne z paragrafem 73 FENSA.

Nowe 7. Dyrektor regionalny może stwierdzić, że zdarzenie stanowi stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu regionalnym lub ogłosić pośredni alarm zdrowotny i wdrożyć powiązane środki w celu zapewnienia doradztwa i wsparcia w zakresie budowania zdolności Państwom-Stronom w regionie przed lub po powiadomieniu o zdarzeniu. Jeżeli zdarzenie spełnia kryteria stanu zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym po powiadomieniu o zdarzeniu stanowiącym stan zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu regionalnym, Dyrektor Generalny poinformuje o tym wszystkie Państwa-Strony.

ZAŁĄCZNIK 2

INSTRUMENT DECYZYJNY DOTYCZĄCY OCENY I POWIADAMIANIA O ZDARZENIACH, KTÓRE MOGĄ STANOWIĆ STAN ZAGROŻENIA ZDROWIA PUBLICZNEGO O ZASIĘGU MIĘDZYNARODOWYM

[Przedkładające Państwo-Strona proponuje następujący model oceny i powiadamiania o zdarzeniach, które mogą stanowić PHEIC dla państw w celu zastąpienia Załącznika 2].

Zdarzenia wykryte przez krajowy system nadzoru:

Przy podejmowaniu decyzji, ocenie i powiadamianiu o zdarzeniach, które mogą stanowić potencjalne PHEIC, należy rozważyć pytania w czterech obszarach:

1. Zasięg geograficzny/ryzyko rozprzestrzenienia terytorialnego

1.1 Czy zdarzenie zostało już zgłoszone w więcej niż jednym kraju?

l.2 Czy zdarzenie zostało już zgłoszone przez więcej niż jedną jednostkę w ramach krajowego systemu opieki zdrowotnej?

1.3. Czy zdarzenie było przedmiotem alertu krajowego lub międzynarodowego (choroba znajdująca się na liście priorytetów IHR)?

1.4 Czy istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się na skalę krajową lub międzynarodową?

2. Charakterystyka zdarzenia - czy jest ono rzadkie, powracające, wykazuje zmiany w swoim profilu epidemiologicznym i/lub ma poważny wpływ na zdrowie?

2. l. Czy zdarzenie jest nieoczekiwane lub nietypowe?

2.2. Czy zdarzenie jest ponownym pojawieniem się wcześniej zwalczonej choroby?

2.3. Czy wystąpiły zmiany w epidemiologicznym profilu klinicznym (poziomy zachorowalności, śmiertelności, śmiertelności) lub w strefie alarmowej ("Odpowiada obszarowi wyznaczonemu przez samą krzywą endemiczną i przez górną granicę w każdej jednostce czasu w roku kalendarzowym")?

2.4. Czy zdarzenie charakteryzuje się wysoką patogenicznością, zjadliwością i zdolnością do przenoszenia się?

2.5. Czy wpływ zdarzenia na zdrowie publiczne jest poważny?

3. Znaczenie dla opieki zdrowotnej - czy zdarzenie zagraża świadczeniu opieki zdrowotnej i/lub stanowi zagrożenie dla pracowników służby zdrowia?

3.1. Czy zdarzenie wpływa negatywnie na świadczenie usług opieki zdrowotnej, na przykład dlatego, że nie jest dostępne leczenie lub leczenie wymaga stosowania kontrolowanych leków?

3.2. Czy nastąpił znaczny wzrost liczby zabiegów lub hospitalizacji?

3.3. Czy zdarzenie ma wpływ na pracowników służby zdrowia?

4. Znaczenie społeczne i gospodarcze - czy zdarzenie wpływa na wrażliwe populacje, ma duży wpływ społeczny i/lub stanowi zagrożenie dla międzynarodowych podróży lub handlu.

4.1. Czy wydarzenie ma wpływ na wrażliwe populacje?

4.2. Czy jest to choroba lub zdarzenie dotyczące zdrowia publicznego o dużym wpływie społecznym (wywołujące strach, stygmatyzację lub niezadowolenie społeczne)?

4.3. Czy zdarzenie wpływa na interakcje społeczne?

4.4. Czy wydarzenie wpływa na lokalną turystykę lub ma duży wpływ ekonomiczny?

4.5. Czy istnieje znaczące ryzyko dla międzynarodowych podróży lub handlu?

Ryzyko musi zostać ocenione zgodnie z wyżej wymienionymi pytaniami, z wartością 1 dla Tak i 0 dla Nie. Suma wartości wszystkich odpowiedzi będzie wskazówką dla państwa członkowskiego dotyczącą decyzji o powiadomieniu WHO, zgodnie z art. 6 RSI. 6 RSI.

Dla poziomu ryzyka przypisano następujące wyniki:

NISKI: równy lub < 5 - proszę monitorować wewnętrznie.

ŚREDNI: 5 do 11 - Potencjalne rozprzestrzenianie się między krajami - Proszę powiadomić WHO zgodnie z art. 6 RSI. 6 RSI

WYSOKI: > 11 - Potencjalny PHEIC - Proszę powiadomić WHO zgodnie z art. 6 RSI. 6 RSI

Artykuł 18 Zalecenia dotyczące osób, bagażu, ładunku, kontenerów, środków transportu, towarów i paczek pocztowych

1. Zalecenia wydane przez WHO Państwom-Stronom w odniesieniu do osób mogą obejmować następujące porady:

- nie są zalecane żadne szczególne środki zdrowotne;

- dokonanie przeglądu historii podróży w obszarach dotkniętych chorobą;

- dokonanie przeglądu dowodu badania lekarskiego i wszelkich analiz laboratoryjnych;

- wymaganie badań lekarskich;

- dokonanie przeglądu dowodu szczepienia lub innej profilaktyki;

- wymaganie szczepienia lub innej profilaktyki;

- umieszczenie podejrzanych osób pod obserwacją zdrowia publicznego;

- wdrożenie kwarantanny lub innych środków zdrowotnych dla osób podejrzanych;

- wdrożenie izolacji i leczenia osób dotkniętych chorobą, jeśli to konieczne;

- wdrożenie śledzenia kontaktów osób podejrzanych lub dotkniętych chorobą;

- odmowa wjazdu osób podejrzanych i dotkniętych chorobą;

- odmowa wjazdu osób niedotkniętych chorobą na obszary dotknięte chorobą; oraz

- wdrożenie kontroli wyjazdów i/lub ograniczeń dotyczących osób z obszarów dotkniętych chorobą.

2. Zalecenia wydane Państwom-Stronom przez WHO w odniesieniu do bagażu, ładunku, kontenerów, środków transportu, towarów i paczek pocztowych mogą zawierać następujące porady:

- nie zaleca się stosowania szczególnych środków zdrowotnych;

- dokonanie przeglądu manifestu i trasy przewozu;

- wdrożenie inspekcji;

- dokonanie przeglądu dowodu środków podjętych przy wyjeździe lub w tranzycie w celu wyeliminowania zakażenia lub skażenia;

- wdrożenie postępowania z bagażem, ładunkiem, kontenerami, środkami transportu, towarami, paczkami pocztowymi lub szczątkami ludzkimi w celu usunięcia zakażenia lub skażenia, w tym wektorów i rezerwuarów;

- zastosowanie szczególnych środków zdrowotnych w celu zapewnienia bezpiecznego obchodzenia się ze szczątkami ludzkimi i ich transportu;

- wdrożenie izolacji lub kwarantanny;

- zajęcie i zniszczenie zakażonego, skażonego lub podejrzanego bagażu, ładunku, kontenerów, środków transportu, towarów lub paczek pocztowych w kontrolowanych warunkach, jeżeli żadne dostępne leczenie lub proces nie będą skuteczne; oraz

- odmowa wyjazdu lub wjazdu.

- zapewnienie mechanizmów umożliwiających opracowanie i stosowanie oświadczenia zdrowotnego podróżnego w międzynarodowym stanie zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym (PHEIC) w celu zapewnienia lepszych informacji na temat trasy podróży, możliwych objawów, które mogą się ujawnić lub wszelkich środków zapobiegawczych, które zostały zastosowane, takich jak ułatwienie śledzenia kontaktów, jeśli to konieczne.

Nowy ust. 3: Opracowując zalecenia, Dyrektor Generalny konsultuje się z odpowiednimi agencjami międzynarodowymi, takimi jak ICAO, IMO i WTO, aby uniknąć niepotrzebnych zakłóceń w międzynarodowych podróżach i handlu.

Nowe 3. Wydając takie zalecenie: WHO powinna konsultować się z innymi odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi, takimi jak ICAO, IMO, WTO w celu uniknięcia niepotrzebnych zakłóceń w międzynarodowych podróżach i handlu, takich jak przepływ niezbędnych pracowników służby zdrowia oraz produktów i materiałów medycznych.

Nowe 4. Wdrażając takie zalecenie: Państwa-Strony wezmą pod uwagę swoje zobowiązania wynikające z odpowiednich przepisów prawa międzynarodowego przy ułatwianiu przemieszczania się pracowników podstawowej opieki zdrowotnej, zapewnianiu ochrony łańcuchów dostaw podstawowych produktów medycznych w PHEIC oraz repatriacji podróżnych.

NOWOŚĆ (3) W przypadku, gdy Państwa-Strony nakładają ograniczenia dotyczące podróży i/lub towarów i ładunków, WHO może zalecić, aby środki te nie miały zastosowania do przemieszczania się personelu medycznego podróżującego do Państwa-Strony w celu reagowania w zakresie zdrowia publicznego oraz do transportu medycznych produktów immunobiologicznych potrzebnych do reagowania w zakresie zdrowia publicznego.

Nowe 3) Opracowując tymczasowe zalecenia, Dyrektor Generalny konsultuje się z odpowiednimi agencjami międzynarodowymi, takimi jak ICAO, IMO i WTO, w celu uniknięcia niepotrzebnych zakłóceń w międzynarodowych podróżach i handlu, w stosownych przypadkach. Ponadto tymczasowe zalecenia powinny umożliwiać odpowiednie wyłączenie podstawowych pracowników służby zdrowia oraz podstawowych produktów i środków medycznych z ograniczeń dotyczących podróży i handlu.

Nowe 4: Wdrażając środki zdrowotne zgodnie z niniejszymi Regulacjami, w tym z Artykułem 43, Państwa-Strony podejmą uzasadnione wysiłki, biorąc pod uwagę odpowiednie prawo międzynarodowe, w celu zapewnienia, że:

a) Istnieją plany awaryjne zapewniające ułatwienie przemieszczania się pracowników służby zdrowia i łańcuchów dostaw w sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym;

b) Ograniczenia w podróżowaniu nie uniemożliwiały nadmiernie przemieszczania się pracowników służby zdrowia niezbędnych do reagowania w zakresie zdrowia publicznego;

c) ograniczenia w handlu zapewniają ochronę łańcuchów dostaw w zakresie produkcji i transportu podstawowych produktów i środków medycznych; oraz

d) repatriacja podróżnych odbywa się w odpowiednim czasie, biorąc pod uwagę oparte na dowodach środki zapobiegające rozprzestrzenianiu się chorób

Źródła:

https://apps.who.int/gb/wgihr/pdf_files/wgihr1/WGIHR_Compilation-en.pdf